Als je me een paar jaar geleden vroeg of ik een fluohesje zou dragen antwoordde ik waarschijnlijk van niet.
Veel fiets- en looptochtjes in het donker later denk ik er wel anders over. Al te vaak heb ik ervaren dat autobestuurders of fietsers me te laat opmerken in het donker. Gelukkig zonder zware gevolgen. Maar er met de schrik vanaf komen is reden genoeg om nu wel op pad te gaan in fluo en met extra verlichting.
Ik zie, ik zie wat jij niet ziet…
Het gaat vooral over sneller opgemerkt worden, al vind ik extra verlichting vaak ook handig om onderweg meer te zien. De afgelopen jaren kwam ik vaak in straten met weinig of geen openbare verlichting. Als weggebruiker, of het nu op de fiets of al lopend is, krijg je dan al snel een tunnelgevoel. Alsof de hele wereld verdwijnt en je meegezogen wordt in die ene lichtstraal die je dan hopelijk wel op zak hebt. Een beetje benauwend en nefast om alert te blijven voor de rest van het verkeer.
Is dat een vuurvliegje?
We zijn als vuurvliegjes in het verkeer. Een kleine lamp voor- en achteraan is simpelweg niet genoeg. Op een donkere fiets en in donkere outfit zie je pas op een paar meter afstand wie of wat nu precies dat licht produceert. Eer iemand je opmerkt moet jijzelf of de tegenpartij al stevig in de remmen vliegen. Dus lang leve fluo en reflecterende kleding.
Zoek je nog een last-minute eindejaarscadeau? Koop jezelf of je partner of kind die graag fietst, loopt of wandelt in het donker dan nog snel een kleine lifesaver. Ik tip je mijn 3 favorieten:
Wowow fluo
Wowow is een Belgisch merk dat helemaal begrepen heeft dat fluo niet saai hoeft te zijn. Van een eenvoudige fluovest tot rugzakcovers. Op www.wowow.be vind je het productoverzicht, kopen kan bij heel wat sportwinkels en outdoorketens.
Knog lichtjes
Als je een goeie fiets hebt zit er standaard wel een stevig lamp op. Neemt niet weg dat die dingen het en cours de route wel eens begeven. Of voor mijn allerdonkerste ritten ga ik graag voor wat extra licht.
De lichtjes van Knog zijn compact maar lekker fel. Ze hebben standaard verschillende lichtstanden, sommige werken op batterijen, anderen laad je op via USB. Je maakt ze gewoon vast aan je stuur of frame en je kan weer op pad.
Tijdens mijn runs heb ik bij donker weer standaard mijn fluovestje aan met daarover nog een lichtgareeltje. Ook hier kan je voor relatief weinig geld een compacte en praktische oplossing vinden.
Ik ging voor een gareeltje van Kalenji. Het witte licht vooraan maakt je beter zichtbaar en verlicht je pad onderweg. Opladen doe je via USB.
December, traditiegetrouw het moment dat ik de tijd neem om iets te doen met de duizenden foto’s op mijn smartphone. Meteen een goeie reden om in te plannen dat ik grote schoonmaak moet houden in die camera roll.
Kerstkaartjes
Al een jaar of 3 gaan we in deze periode voor custom kerstkaartjes. Blame Willem Pirquin die stopte met zijn pareltjes! Dit jaar sleurde ik eens niet iedereen voor de camera want druk druk druk ? en ik vond ook geen matching foto’s voor een gezinscollage dus ging ik voor een stukje uit ons interieur.
Op naar een een intergalactisch jaar vol kleine gelukjes. Helemaal fan van de homesick astronaut? Check dan zeker de instagram van Thousand Days!
Kaartjes bestellen, kan snel en makkelijk online. Ik bestelde een batch via Smartphoto.be .
Give-away – fotoidee!
Maarrrr december is ook pakjestijd. Mijn favoriete 12 beelden van het jaar probeer ik dan een plekje te geven op een kalender. Rode draad? De kinderen. Meteen een leuk geschenk voor mezelf en de grootouders.
Zin om zelf ook iemand blij te maken met een fotogeschenk? Van Smartphoto.be kreeg ik een code ter waarde van 25 euro voor een eindejaars giveaway ? ? Al wat je moet doen is hieronder commenten welk Smartphoto fotoproduct jij dit eindejaar nog in huis wil halen is. Op zondagochtend 16 december loot ik de winnaar. Veel succes!
Het is als de slinger van de klok.
Ja. Nee. Nee! Ja!
Opeens was er de twijfel.
Is het lezenswaardig?
Wie zit er te wachten op het geneuzel van het zoveelste moederke?
Niemand.
Maar misschien is dat ook niet erg.
Want dat was helemaal niet de reden waarom ik begon met bloggen.
Het was een manier om mijn hoofd leeg te maken.
Elke dag een klein gelukje voor mezelf neerpennen en misschien wat vaker dankbaar gaan slapen.
“Dankbaar”, wat een lelijk woord voor een mooi gevoel.
Waarom een blog dan beter werkt dan een schriftje op mijn nachtkastje?
Wel hier kan er meteen een foto bij, een fijn lied of playlist of een link naar een ander boeiend stuk dat ik ergens las.
Dat krijg ik niet rond op papier.
Ja maar dat hoeft dan toch niet publiek?
Absoluut waar, maar misschien hebt gij wel iets aan mijn verhaal.
Misschien probeert ge dan ook eens dat ene cakerecept of vindt ge troost in mijn chaos.
En als het u niet boeit dan blijft ge toch gewoon lekker weg?
Net voor de herfstvakantie voelde ik het. Tijd voor verlof. Even gas terug nemen. Om de laatste zondag van de vakantie in bed te kruipen en denken “dju ik ben ergens vergeten een pj-dag te nemen.”
Goed voornemen tegen 1 januari: Ergens voor het einde van het jaar eens een dag niks doen. Pj-dag, zetelhangen, pannenkoekske eten, filmpje kijken, boekje lezen. Alleen er al aan denken gaat mijn hoofd van “Ja maar misschien wel tussendoor ne run of de diepvries uitkuisen.” Het is hopeloos… ?
Ik ben het nietsdoen de afgelopen 6 jaar helemaal verleerd. Er is altijd nog wel iets wat geregeld, in orde gebracht, gehaald of gedaan moet worden. En als de echte werkdag erop zit, staan in mijn hoofd de to do’s voor thuis al klaar.
Bestaat er al een zelfhulpgroep voor mama’s die de pauzeknop niet meer vinden of zitten we collectief op die Titanic? In elk geval: HELP!!! Alle tips om dat constante gemoet af te leren zijn heel erg welkom want gaan vliegeren op een zonnig strand in Normandië zit er nu even niet in.
Zoonlief in het eerste leerjaar, die zie je met de dag groter worden. Je merkt het aan zijn manier van stoer doen en aan de snelheid waarmee hij tanden wisselt. Je hoort het aan hoe hij wat jammert over groeipijnen en aan hoe hij honderduit fantaseert en vertelt over weetjes die de aardbol overstijgen…
Fascinerend om te zien hoe de leefwereld van baby tot schoolkind in sneltempo uitdeint. Momenteel is hij erg geboeid door de ruimte. Sterren, planeten en raketten komen allemaal tot leven in zijn fantasie. In de bib stootte ik op een prachtboek waarvan hij enorm genoot: Armstrong. De avontuurlijke reis van een muis naar de maan van Torben Kuhlmann.
Want kijk! Daar hoog in de lucht staat een schitterende kaas. Althans dat dachten de muizen jarenlang. Tot er eentje de hemel aftuurt door een telescoop. Hij moet en zal de eerste muis op de maan worden. En dat kan zelfs geen mens nog verhinderen…
Het doen en laten van de ruimtemuis laat ik je graag zelf ontdekken in dit mooie verhaal vol fantasie.
De illustraties zijn in graphic novel stijl met retro kleuren en dat viel hier bijzonder in de smaak.
Het boek kreeg als leeftijdwijzer 10 tot 12 jaar , maar kan perfect als voorleesverhaal voor kleine astronauten vanaf 6 jaar.
Dankzij een paar lieve collega’s smulde ik onlangs van heerlijke wortelwalnotentaart van bij “Les Tartes de Françoise “. Die belandde meteen op mijn ‘to bake’ lijst.
Een avondje bij klasvriendjes was de ideale gelegenheid om aan het bakken te gaan, dus bij deze mijn recept voor heerlijke lactosevrije wortelwalnotencake.
Ingrediënten voor de cake:
150 g sojaboter
250 g wortel
100 g walnoten
4 eieren
250 g zelfrijzende bloem
1 tl bakpoeder
100 g lichtbruine suiker
1 zakje vanillesuiker
1 eetlepel honing
geraspte schil van 1 sinaasappel
2 eetlepels kokospoeder
1 eetlepel gemberpoeder
1 eetlepel kaneel
Extra’s voor de glazuurtopping:
70g poedersuiker
1 citroen of limoen
amandelschilfers
Zo maak je de cake:
Meng je boter met de 4 eieren tot je een zacht smeuïg geheel hebt.
Voeg de vanillesuiker en honing toe en meng het geheel even door.
Doe nu de lichtbruine suiker erbij en meng weer tot een zacht beslag.
Voeg beetje bij beetje de bloem en het bakpoeder toe en meng alles door elkaar.
Strooi nu de extra smaakmakers erbij: kaneel, de schil van de sinaasappel, het kokos- en gemberpoeder. Roer alles door elkaar.
Verwarm de oven op 180 graden (ja hier pas, want je hebt nog wat werk voor de boeg)
Hak je walnoten grof en roer ze onder het cakebeslag.
Schil en rasp je wortels en meng alles tot een vochtig en glad cakebeslag hebt.
Boter je cakevorm in en doe hier je beslag in.
Zet de cake in de oven en laat 45 min tot 1 uur bakken. Prik voorzichtig met een mes of satéprikker, er mag geen deeg meer blijven kleven.
Laat je cake afkoelen en ga voor de sublieme finishing touch ?
Zo maak je het glazuur:
Rooster wat amandelschilfers.
Doe de poedersuiker in een potje en knijp druppelsgewijs het sap uit je citroen of limoen.
Roer het goedje door tot je een mooi stroperige glazuur hebt.
Smeer het glazuur op je cake.
Strooi de geroosterde amandelschilfers op het glazuurlaagje.
