Ik heb in mijn jeugd massa’s wortels gegeten. Mijn oma beweerde immers dat je er goeie ogen van kreeg. Ik heb er niets van gemerkt.
In het vierde leerjaar moest ik PMS-gewijs letters en cijfers lezen, maar alles was wazig. Vast iets mis met het apparaat huilde ik.
Een brilletje was het verdict. Een oerlelijk exemplaar.

Nu zovele jaren later ben ik nog steeds zo bijziend als maar kan.
Na een paar jaar lenzen schafte ik me een jaar of drie geleden een Ray Ban aan en was ik eigenlijk wel blij te brillen.
Maar soms vraag ik me toch af hoe het zou zijn om weer altijd door het leven te gaan zonder bril.
Geen aangedampte glazen in de winter of natgeregende in de herfst.
Hoog tijd dus om eens langs te gaan bij een oogarts en te informeren of laseren een optie is.

Weer een to do bij op mijn lijst!