Exact een jaar geleden moesten we onze peter Fons afgeven.
Ik leerde de papa van Jan kennen als een rustige man. Iemand die niet verlegen zat om een goeie grap.
Een échte Belg, die hield van de koers en het voetbal en biefstuk met frietjes.
Een man die bevlogen kon praten over zijn carrière in het onderwijs.
Nog altijd verliefd op zijn Mikske, vader van drie ferme zonen, zoon van straffe Mie, baasje van Dumbo.

Ik koester de herinnering van die laatste kerstavond samen in 2012.
Fons met een glimlach op zijn gezicht aan het einde van een mooie avond met de hele familie.
Met kleine Mats naast hem in de zetel, onze 9-maander die fier opkijkt naar zijn peter Fons.
“Kameraad, flink zijn hè.”