10 jaar geleden studeerde ik af. Specialleke als ik ben was mijn thesis meer cultural studies gelinkt dan puur communicatie.

Onder de noemer “De Vlaming en zijn tattoo’s” bevroeg ik toen een 200-tal mensen met een tattoo. Via tattoo-artiesten kreeg ik antwoorden van over heel Vlaanderen. Toen waren tribals hét van hét. Las ik anekdotes van mensen die een tattoo lieten zetten als een soort van passage rite. En gingen mannen toen voor zichtbaar op arm en been, kozen vrouwen toch liever voor plekjes die meestal bedekt zijn zoals de onderrug of enkel. Er waren 16-jarigen die na lang zeuren eindelijk een tattoo mochten zetten en 56-jarigen die na lang twijfelen het  eindelijk ‘aandurfden’ om eentje te kiezen. Of een dame die ging voor een full body tattoo.

Nu 10 jaar later ben ik heel benieuwd wat er allemaal veranderd is. Vond ik tien jaar geleden al dat tattoo’s mainstream gingen dan zijn ze het nu zeker en vast. En had de meerderheid er toen maar eentje, gok ik nu dat de meesten er wel wat meer hebben. En dus stopte ik de vragen van toen nog eens in een vragenlijst.

Heb je inkt op je vel en 5 minuutjes de tijd om wat vragen te beantwoorden, make me happy en vul de enquête even in.  Merci!