Mooi woord toch dat molenwieken. Zwieren, zwieren met die armen om recht te blijven. Maar het was weer een week die verre van windstil was. En zo lagen we aan het eind van die week met drie in de lappenmand en was het slapen in plaats van bloggen.

Past perfect binnen 100 real days. Het slot van het school-/werkjaar is in zicht en iedereen in huis is werkelijk doodop. En nee een keertje vroeg gaan slapen lost die energiedip niet op. Been there, tried that. En dan snap ik ineens weer waarom iedereen het chique vind dat ik met 2 kleintjes in huis toch fulltime werk. En kom ik plots tot het besef dat alle andere moeders op mijn werk dat niet meer doen. Het is full on, 100% er staan op je werk, gaten dichtrijden van collega’s die vertrokken zijn, thuis komen en eten op tafel toveren, de kleintjes entertainen en nog af en toe tijd vinden om iets leuks te doen voor jezelf. En dat is soms molenwieken, geven en nemen en af en toe keihard met je kop tegen de muur knallen.