Eat, sleep, organise, repeat – 3/52

Eat, sleep, organise, repeat – 3/52

Organiseren, wie zijn best doet zal het leren. Dat hoop ik althans want sinds ik maandag weer fulltime aan de slag ben leven we hier ‘gepland’.

In het weekend werken we de berg was weg en verjagen we het stof. We maken een weekmenu en halen daarvoor alles in huis.

Weekdagen gaan als volgt:

  • 6u: de wekker, tijd voor ontbijt en de ochtendrush
  • 7u: iedereen snel de deur uit
  • 8u20: ik arriveer op het werk
  • 18u: ik kom thuis, snel koken
  • 19u: Mats klaar maken voor bed
  • 20u: Gitte klaar maken voor bed
  • 20u30: opruimen, afwassen en alles voor de ochtendrush klaar zetten
  • 21u30: halfuurtje me-time
  • 22u: bed knuffelen

Eat, sleep, organise, repeat.
And trying not to forget to breathe…

 

Klein hartje

Klein hartje

Boy oh boy. Morgen is het zo ver. Na zes maanden time-out om een heerlijke dochter op de wereld te zetten ga ik weer aan het werk. Dat betekent een heel klein hartje om dat kleintje voor het eerste volledige dagen te missen. En wennen aan de vroege wekker en pendelpret en catching up met collega’s en nu pas echt beseffen hoe hard ik de collega’s die weg zijn ga missen. En moe zijn en op het einde van de dag hieltjes willen klikken en snel thuis zijn… Rollercoaster ahead!

Iedereen is moe – 2/52

Iedereen is moe – 2/52

Slechte nachten en zware dagen. Dat vat week 2 mooi samen. Mats trekt elke dag vol goeie moed naar school en valt er zelfs al niet meer in slaap. Eens thuis wordt hij een doodop chagrijnig monstertje. Trekken en sleuren om er nog wat avondeten in te krijgen.

Jan sleutelde een dag of 5 aan de examenopdracht voor school. Want alleen perfect is goed genoeg toch?

En bibi wiegde en wiegde de kleinste door de tandenhel. Tand nummer 2 bleef een eeuwigheid net onder de oppervlakte zitten om dan eindelijk door te breken. Maar beginnen die monstertjes bovenaan nu ook al te wroeten?!

Zo sprak Mats elke avond rond zevenen de wijze woorden “Iedereen is moe mama.” En ik kon niet anders dan beamen “Ja jongen, we zijn allemaal moe.”

Een week vol tanden – 1/52

Een week vol tanden – 1/52

Geen 365 posts dit jaar, maar wel minimum 1 per week met “Een week…”. De eerste week van 2015 was al een week vol tandenpret.

De dochter zit al drie weken volop te kwijlen. En de afgelopen week ging het in crescendo met die tandenpret. Vuurrode billekes, koorts en continu een hand in haar mond om te wrijven, duwen en sussen op die dikke bobbel tandvlees. Om dan ineens op 3 januari een scherp randje te voelen. Een eerste tand, naast die bobbel. Tand 2 had er eigenlijk al lang door moeten zijn, maar is me daar ne fucker van jewelste die niet wil doorbreken.

Van een bijtring wordt de jongedame zot want zo pakken, in het mondje stoppen en daar houden dat lukt haar nog niet zo bijster goed. Frustratie alom waarop ze het ding door de lucht zwiert. En van die zalfjes doen ook niet veel. Er is er eentje dat heerlijk ruikt maar dat no go is voor baby’s met koemelkallergie. En het andere lijkt helemaal niks te doen. Geduldig wiegen dan maar. En wachten op die 19 andere melktandjes o.O

14-15

14-15

2014, jaar van fysieke up and down. Bijna 9 maanden lang dwaalde ik misselijk door je straten. Maar het was de moeite waard want ik werd beloond met een mooie maar felle dochter. De volgende maanden had ik mijn handen vol met een mix van bekomen en genieten.

2014, ook het jaar dat Mats van peuter naar stoere kleuter ging. Een woordenschat die explosief toe nam. Een been in het gips. Maar ook voor het eerst naar school en fiere grote broer.

2014, je zette ons gezin op zijn kop. Van 1 naar 2 is zo stevig als ze ons voorspeld hadden. Jan en ik zijn altijd in de weer. Kleuterdrama, babygekrijs. Spelen, wiegen, kijven, lachen. Om ‘s avonds compleet uitgeteld in de zetel te ploffen.

2015, je wordt vast en zeker even intens, want straks ga ik weer aan de slag. Zonder voornemens of grote verwachtingen. Carpe diem x 365.

Afkicken it is

Afkicken it is

Dan plof je in je zetel en zit je daar met jeukende handen. Het is blogpost uur. Wriemelen onder het deken. Zou ik of niet. Het jaar zat er op. Maar hallooooo afkickverschijnselen!

Als je een jaar lang elke avond tijd maakt om iets neer te pennen dan lukt het op dag 365+1 nog niet om dat gewoon niet te doen. Over een week over drie als ik terug uit werken ga zal dat vast een ander verhaal zijn.

Jullie waren het afgelopen jaar trouwens met velen. Google Analytics telde 5269 users, goed voor bijna 33.000 pageviews. En jullie kwamen uit allerlei windstreken: van Brussel over Gent en Antwerpen maar ook Amsterdam, Mechelen en Heusden-Zolder tot in Brazilië.

En de drie topposts zijn overduidelijk mama-gerelateerd:

  1. 12 weken
  2. Kraamhulp
  3. Gitte

Maar mijn persoonlijke favorieten blijft de post met Tips voor het kraambezoek , vooral als note to self als ik binnenkort kleintjes ga bewonderen.

In mijn hoofd ondertussen allerlei ideetjes over hoe ik verder kan met deze blog maar nog niks definitief. En hoe zit dat bij jullie en jullie voornemens voor 2015?