Help! Het jaar zit er op. Veel te snel gevlogen. Het begon als een manier om deze blog nieuw leven in te blazen, maar ik had nooit gedacht dat ik het daadwerkelijk 365 dagen ging vol houden. En soms was het zoeken naar de silver ligning. Maar ik vond dit 365-project rond kleine gelukjes meer dan de moeite waard.

Elke dag stil staan bij wat je gelukkig maakt of doet lachen zorgt er echt wel voor dat je de dag gelukkiger afsluit. Een goeie reden dus om ook in de toekomst voor mezelf mijn gelukjes te blijven noteren.

Hoe het hier nu verder gaat ligt nog niet helemaal vast. Maar dat ik blijf bloggen dat is beloofd want heb vele reacties gekregen van jullie, m en v, jong en oud. Al vond ik mijn posts soms zelf nogal dagboekgewijs. Dikke merci aan ieder van jullie die een van de 365 dagen mee over mijn schouder keek.

“We zijn gewoon allemaal heel moe mama”. De zoon voelt zich al wat beter en de dochter vond wat meer rust. Moe de zetel knuffelen is al wat er hier nog gebeurt vandaag.

En misschien ook nog eens kijken of ik kan beginnen aan zo een babymuts…

Een doodzieke zoon, een dochter die quasi de hele dag gehuild heeft. En zelf de dag overleven op pijnstillers.

Het geluk is een beetje zoek vandaag. Ik kruis mijn vingers dat volgende week de boel kantelt want december is hier dit jaar Murphy maand.