Van het hooi en het vork. Te veel. Rust, regelmaat en ritme is niet alleen een aanrader voor baby’s. Ook voor deze zwangere vrouw.
Ik ga de komende 16 weken dus proberen weer wat flinker te rusten. Beloofd. Vandaag zag ik zo mieren, merels en wiegende blaadjes. En heel veel vliegtuigen.
Een paar weken geleden was het de grote inschrijfdag hier in de scholen in Diest. Een dag vol stress want ook hier in scholenstad Diest is het kamperen en aanschuiven geblazen voor een plekje.
We belandden die dag op een wachtlijstplekje op onze voorkeursschool. De laatste plek. Dus de eerste om er af te vliegen moest er in tussentijd nog een indicator leerling inschrijven.
Vandaag kwam dan het goeie nieuws dat Mats alsnog naar het buurtschooltje mag. Hoera!
Handmade in Belgium. Ik hou er van.
Vandaag kon je weer terecht in Genk voor fijne HIB-shopping.
C-Mine is een bijzonder fijne locatie, de gebouwen lenen zich om de standjes zo op te stellen dat er genoeg ruimte is om rustig rond te kijken, zelfs met een buggy. Wat wel handig is met zo eentje in het gips.
Dankzij een kleine ‘spam al je vrienden’actie kreeg ik ook een goodiebag met 2 kaartjes, 3 broches, oorbelletjes en wat kortingsbonnen. En dat in een papiertje dat ideaal is om aan de slag te gaan met mijn kralenmachine!
De totaalbuit…
En Mats had wel zin om op de foto te gaan bij de Leuvens Myra. Vorig jaar zat hij er nog wat onwennig, maar vandaag ging hij vrolijk voor de lens zitten. Dus kochten we een leuke magneet.
En voor mama een kettinkje met 2 letterhangertjes. De K en de J. Een mooi fijn juweeltje van Kornelia. Precies wat ik zocht.
Zo een dag met veel zon, fijne spontane ontmoetingen, crea gepruts met origami en kralen en lekker eten.
Meer hoeft een weekend niet te bevatten om leuk te zijn.
En morgen nog een dag!
[youtube cnYiQ2FVG8I]
Vandaag begon ik eindelijk in het nieuwe boek van Ivo Victoria ‘Dieven van Vuur‘. Victoria schrijft het soort boeken dat ik graag lees, romans met een haakje.
Dat was zo met ‘Hoe ik nimmer de Ronde van Frankrijk voor min-twaalfjarigen won (en dat het me spijt)‘ dat je prompt even door je eigen kindertijd doet fietsen. En het mooie ‘Gelukkig zijn we machteloos‘ dat aan je vel blijft plakken zoals een shirt op een warme dag.
Ik twijfel er niet aan dat nummer 3 me even goed gaat bekoren. En waar ik vroeger niet snel genoeg de zinnen van Victoria kon verslinden lees ik hem nu zoals ik een koekje eet. Profijtelijk.
Met kleine hapjes, genietend alvorens ik er weer mijn tanden in zet. Een paar pagina’s lezen, het boek even dicht om de woorden en zinnen, de leefwereld van de personages in me op te nemen.
Op controle bij de tandarts. Het is steeds met een klein hartje dat ik me richting wachtzaal begeef. Heb al veel te vaak in de tandartsstoel gezeten en sta bekend als patiënt met complexe problemen.
De afgelopen maanden bleef ik niet gespaard van stevige zwangerschapsmisselijkheid en bijhorend braken. Een aanslag op je tanden.
Groot was mijn vreugde vandaag toen de tandarts me meldde dat alles er perfect uit ziet. Alle reclame voor elektrisch poetsen ten spijt, sinds ik weer met een gewone tandenborstel poets heb ik veel minder tandproblemen gehad. Mijn tandvlees hou ik dan weer in vorm niet langer door te flossen, maar wel met gum soft sticks in combinatie met paradontax tandpasta.
Ik kan dus met een gerust hart blijven lachen!
De kleine man zit precies wat minder in zijn vel. Een lompe gips en wat ziekjes. Vandaag mocht hij iets later naar bed zodat ik hem na een lange dag nog net kon instoppen. Alleen had hij er niet zo een zin in.
Na wat getreuzel stopte ik hem een 2de keer in. Maar op een wip en een zucht zat hij weer recht. Kort maar krachtig doet het hem dan altijd. “Ok Mats, als jij niet wil slapen ook goed. Maar mama is er mee weg, slaapwel.”
Ik sluit de deur en hij roept nog een keer “Mama?” Om vervolgens tegen zijn Meneer Konijn te zeggen “Mama is weg. Flesje en slapen.” Om zich dan hoorbaar te nesten in zijn bed. En ik al gniffelend de trap af.
