Vanmorgen stond de grote echo op het programma. Die is toch altijd wat spannend. Maar alles ziet er tip top uit. De baby zwaaide vrolijk en zwierde armen en benen in het rond.
Vorige zwangerschap wou ik graag een meisje, maar toen werd het een jongen. ‘Ik ken niks van jongens’ zuchtte ik toen. Ik was er van overtuigd ook nu weer zwanger te zijn van een jongen. Maar deze keer zit er een acrobate in mijn buik. Man-vrouw verhouding in evenwicht ten huize Crispeyn-De Dobbeleer! Hoera!
Hoera! Vandaag vond ik een kaartje van @inebenzine in mijn bus, helemaal meegereisd vanuit Melbourne. Straks weer een pareltje bij aan onze muur.
Die kaartjesmuur startte nu zo een 3 jaar geleden toen ik aan mensen uit mijn omgeving vroeg om me die zomer een kaartje te sturen aangezien we zelf niet op reis gingen. Sindsdien komen er geregeld leuke kaartjes bij. Maar de muur is groot. Er is altijd nog plaats voor meer leuke kaartjes om het avondritueel van Mats op te vrolijken, want die overloopt elke avond de muur.
Stuur jij ons binnenkort ook een kaart?
De vorige eigenaars van ons huis lieten destijds voor ons op zolder een oud lessenaartje staan. Want hun dochter vond er maar niks aan.
Nu Mats wat groter is hebben we het eindelijk van zolder gehaald. En hij heeft er vandaag al heel erg van genoten. Zijn eigen plekje waar hij naar believen verhalen kan verzinnen met zijn auto’s en tekeningen kan maken.
Na uren wachten aan een schoolpoort toch nog naar een andere school moeten crossen om je kind van een plek te verzekeren…
Dikke vinger. Bekijk het maar.
Stoom aflaten met de Heiderozen.
[youtube zgDvkp1M2Uk]
On the road bedenk ik vaak dat ik nieuwe muziek op mijn smartphone moet gooien, maar eens thuis vergeet ik het steevast te doen. Afgelopen weekend deed ik het wel en zo herontdekte ik A Perfect Circle. In deze drukke week de perfecte soundtrack voor productieve dagen.
[youtube xTgKRCXybSM]
[youtube u9MAg9E5K3w]
Tegen het einde van de week wordt de ‘wat schaft de pot’ vraag altijd wat moeilijker. Ik maak mijn weekmenu op zaterdag, maar op donderdag heb ik meestal helemaal geen zin meer in wat er normaal die dag op het menu staat. Zo ook vandaag.
Mats zorgde snel voor een alternatief. Zijn ‘wie is daar’ verstond ik als ‘vis tartaar’. En een goed halfuur later zaten we te smullen van fishsticks. Jum!
Terwijl manlief de zoon in bad stopt, zit ik met een kersenpitkussentje tegen mijn wat pijnlijke buik. En de buikbewoner beslist meteen om te laten merken dat hij wakker is. Happy feet style. Bliss.
[youtube u7K72X4eo_s]