We are family – 6/365

We are family – 6/365

Vanmorgen trok ik voor het eerst in ruim twee weken opnieuw naar Brussel.
De eerste maandag na de vakantie doet altijd een beetje pijn.
En ik was ook al weer helemaal vergeten dat de treinrit Diest-Brussel toch wel even duurt.

De rit huiswaarts was een stuk leuker want dan had ik het gezelschap van mijn nonkel.
En dan vliegt de tijd met een babbel over vroeger en nu.
Over hoe mijn neef het echt naar zijn zin heeft op zijn werk.
Mijn nicht die blij zwanger is van een eerste kindje.
En mijn tante die elke dag met hart en ziel haar kapsalon runt.

Tien minuten later stap ik de deur binnen en vind ik hun kerstkaart in mijn bus.
Meer heb je toch niet nodig om vrolijk van te worden?

 

 

 

 

Mats groet ‘s avonds de dingen – 5/365

Mats groet ‘s avonds de dingen – 5/365

Nog snel een wandeling door de stad.
Op de laatste namiddag van de vakantie.
Als de zondagavondblues al op je schouder tikt.

Twee weken een supertijd met Mats.
En op weg naar huis, zwaait hij iedereen uit:
de koe, het paard, de kerstboom, de maan, een auto, een poes.

 

Marc groet ‘s morgens de dingen – Paul van Ostaijen

Dag ventje met de fiets op de vaas met de

bloem
ploem ploem
dag stoel naast de tafel
dag brood op de tafel
dag visserke-vis met de pijp

en

dag visserke-vis met de pet
pet en pijp
van het visserke-vis
goeiendag

Daa-ag vis
dag lieve vis
dag klein visselijn mijn

Pistolets – 4/365

Pistolets – 4/365

Ken je dat zo een zaterdagochtend dat je moet opstaan, maar eigenlijk nog heel moe bent?  Dat je dan met kleine oogjes de trap af gaat en stiekem nog even op de zetel gaat liggen, onder een lekker deken, tekenfilms op de achtergrond.

Vanmorgen was het zo een ochtend. Zo een ochtend dat je op de vraag “Gaan we een boke eten?” zachtjes antwoordt “Vandaag zou ik de dag liever beginnen met ovenverse, krakende pistole’kes.”  En dat er dan iemand in huis is, die daar ook gewoon voor zorgt. Heaven!