Zes manieren om vakantiesouvenirs te sprokkelen

Zes manieren om vakantiesouvenirs te sprokkelen

Vakantie, dat betekent dat heel wat van jullie gaan reizen. Ik ben een nostalgische ziel. Na mijn thuiskomst koester ik graag mooie herinneringen aan reizen. En dan heb ik het niet over nutteloze souvenirs of duizend foto’s van gevels.

Ik deel graag mijn 6 tips om leuke herinneringen te sprokkelen:

  1. Vakantieboek
    Koop ter plekke een leuk boekje of schriftje en schrijf elke avond voor je in je bed duikt op wat je memorabel vond, welke mooie dingen je zag, wat je at of simpelweg wat je gelukkig maakte die dag.
  2. Vraag het recept van het lekkerste wat je daar eet
    Vakantie dat is vaak genieten van een heel andere keuken. Probeer het recept van je favoriete lokale gerecht te pakken te krijgen. Eens thuis ideaal om vrienden en familie te verrassen met nieuwe smaken.
  3. Neem een CD’tje met lokale muziek mee naar huis
    Om een of andere reden kleeft er altijd wel een vakantielied aan mijn reizen. Dompel je onder in lokale tunes, Shazam ze en neem ze mee naar huis op CD. Of playlist de boel op Spotify.
  4. Breng je vakantie in beeld
    Spreek tijdens je reis mensen aan en fotografeer ze, een verhaal onthou je beter dan een landschap of gebouw.
  5. Beddengoed
    Koop jezelf ter plekke een paar mooie lakens en nee dan heb ik het niet over Ikea. Leg die lakens thuis steevast op in vakantietijden of als je nood hebt aan vakantie.
  6. Stuur jezelf een kaartje
    Zoek een leuke vakantiekaart uit, schrijf er een leuke boodschap op en post ze op de dag van je vertrek. Meteen eentje om naar uit te kijken als je weer thuis bent! En while you’re at it mag je mij ook een kaartje sturen.

Goeie reis!

De week dat de wederhelft afstudeerde – 26/52

De week dat de wederhelft afstudeerde – 26/52

Bijna drie jaar geleden verkondigde de wederhelft ineens dat hij weer wou gaan studeren. Een beetje een donderslag bij heldere hemel, want hij was heel gepassioneerd over zijn job als uurwerkmaker. Maar weinig toekomst, dus bouwen aan iets anders…

Dat eerste jaar was tanden bijten. We verloren peter Fons maar Jan smeet zich op zijn studies als bestond er niks anders in de wereld. Maar dolgelukkig waren we toen de zomer aanbrak en we wat tijd hadden voor elkaar en Mats. Jaar 2 en 3 idem.

Maar Jan zou Jan niet zijn moest hij zich keihard smijten voor examens en ondernemingsproject bij Mobile Vikings en zo 3 keer op rij grootste onderscheiding binnen halen. Feest!

Die week dat ik van mijn tandem viel – 25/52

Die week dat ik van mijn tandem viel – 25/52

Je hebt collega’s en collega’s. Ik ben gepassioneerd door mijn job, anders zou ik ook al niet 7 jaar me smijten voor de Vlaamse Jeugdraad. Tot 2012 was ik een solo communicatieplayer. Dat gaf me veel vrijheid en de kans om mezelf en mijn competenties goed te leren kennen.

In 2012 kreeg ik er teamies communicatie bij. De communicado’s. Initieel dacht ik dat het niet ging matchen met ‘die van het Steunpunt’. Maar wat heb ik veel geleerd en gelachen. En ik vond een maatje met wie ik perfect tandem kon fietsen. Op wie ik blindelings kon vertrouwen. Dus het was afgelopen week wel even schrikken dat mijne copain na de zomer voor een andere ploeg gaat fietsen. Dat hij dat fantastisch gaat doen daar twijfel ik geen seconde aan.

En de achterblijvers en ik? Wij smeren onze benen alvast in voor een stevig najaar.

Molenwieken – 24/52

Molenwieken – 24/52

Mooi woord toch dat molenwieken. Zwieren, zwieren met die armen om recht te blijven. Maar het was weer een week die verre van windstil was. En zo lagen we aan het eind van die week met drie in de lappenmand en was het slapen in plaats van bloggen.

Past perfect binnen 100 real days. Het slot van het school-/werkjaar is in zicht en iedereen in huis is werkelijk doodop. En nee een keertje vroeg gaan slapen lost die energiedip niet op. Been there, tried that. En dan snap ik ineens weer waarom iedereen het chique vind dat ik met 2 kleintjes in huis toch fulltime werk. En kom ik plots tot het besef dat alle andere moeders op mijn werk dat niet meer doen. Het is full on, 100% er staan op je werk, gaten dichtrijden van collega’s die vertrokken zijn, thuis komen en eten op tafel toveren, de kleintjes entertainen en nog af en toe tijd vinden om iets leuks te doen voor jezelf. En dat is soms molenwieken, geven en nemen en af en toe keihard met je kop tegen de muur knallen.

Rollercoaster anyone? – 23/52

Rollercoaster anyone? – 23/52

Het jaar is nog niet over de helft, maar ik kan wel al concluderen dat zo een weekpost in plaats van een daggelukje er veel minder vlot komt. Elke dag steevast een moment de tijd nemen om neer te pennen wat me gelukkig maakte ging als het ware vanzelf. Maar als de week rond is en ik moet nadenken over wat nu mijn week samenvatte dan zit ik vast.

Week 23 was vooral een week van slapeloze nachten en massa’s snot. Van “iedereen is moe” en “nee ik lust dat niet” om vervolgens een heel bord leeg te schrokken. Van willen kruipen maar niet kunnen *frustratieschreeuw*, van in een boekje willen bladeren maar niet niet kunnen *boze gil*, van doodop zijn maar niet willen slapen *zeurgejengel*. Sloten koffie, een stuk chocola, half wegdromend van en naar het station fietsen en gaan lopen maar je benen niet voelen. Gelukkig was er dat heerlijke kokosijs om keelpijn te verzachten. Maar hoe ram je dat in godsnaam in een boeiende blogpost?! Niet dus.

Maar hey week 24 is ook al bijna half en we zitten nog op hetzelfde spoor. Dus hoogst waarschijnlijk gaat die 24/52 ook en retard zijn. Ik krijg NMBS-allures. Maar als zoethouder herinner ik jullie graag nog eens aan mijn Diest-tips. Zeker met het Supermercado-weekend de moeite om eens langs te waaien!

 

Kokosstraciatella – het recept

Kokosstraciatella – het recept

Ik hou van ijs. Die liefde kreeg ik van mee van mijn oma uit Attenrode. Ze had altijd ijs in de diepvries en van chocoladesaus in een bus. Winter en zomer. Maar lactosevrij eten maakt die voorliefde voor roomijs nogal onmogelijk. En ja sorbet is lekker, maar dat is niet hetzelfde hé vriendjes.

Dus haalde ik me een ijsmachine in huis om zelf op zoek te gaan naar een recept voor lekker lactosevrij ijs. Mijn zelfvriezend exemplaar is van Domo. Het neemt aardig wat plaats in, maar je hebt er op een halfuur wel vers ijs mee. Mijn allereerste experiment viel in de smaak bij jong en oud, dus ik deel het graag met jullie.

Ingrediënten 

0,5l kokosmelk
fondantchocolade naar eigen wens
1 zakje vanillesuiker
1 vanillestokje
1 eetlepel honing
kokosschilfers (voor de liefhebbers)

Bereiding

Doe de kokosmelk, de vanillesuiker en honing in een mengkom. Roer tot alle ingrediënten goed gemengd zijn. Voeg de zaadjes van het vanillestokje toe en roer nog even door.

Giet het geheel in je ijsemmer en start het vriezen. Verwerk je chocolade in stukjes of rasp deze en voeg tijdens het vriezen toe. Na 30 tot 40 minuten is je ijs klaar.

Je zal merken dat het ijs nog relatief zacht is, maar je kan het zo al eten. Heb je het liever nog wat steviger? Laat het dan nog 2 tot 3 uren harden in de diepvries. Schep je ijs in een doos, ik nam een doos van roomijs. Bovenop kan je nog een laagje geraspte chocolade of kokosschilfers doen. Dek af met een vel bakpapier en het deksel. Op deze manier vermijd je dat er zich bovenop ijskristallen vormen.

Heb je zelf een lekker ijsrecept? Laat me iets weten!