“Mama, als ik groot ben wil ik boertje worden. Met een koe, een paard, een varken en schapen!”
Die “als ik groot ben” komt er met rasse schreden aan. Toen ik in juni meneertje voor het laatst optilde ging dat met gemak, was het nog een manneke dat ik stevig kon knuffelen. Maar afgelopen zomer kreeg hij een groeispurt om u tegen te zeggen. Nu is het een kleuter die na de herfstvakantie voor het eerst naar school mag. En wie weet wat wordt die “als ik groot ben” dan…
Weekend is heel erg genieten van allemaal samen thuis zijn en gekke selfies nemen…
Twee spuiten in haar billekes en de dochter werd nog meer dan anders een schone slaapster. Heerlijk zo een kind dat duidelijk maakt dat ze moe is zodat je haar weg legt. Dan wroet ze efkes tot ze goed ligt om rustig in slaap te vallen. Heel wat anders dan onze insomnia peuter die als een echte puber liefst midden in de nacht feestjes bouwt…
Deze week zag ik meermaals een item van Newsmonkey passeren in mijn timeline, Newsmonkey zelf ging shoppen bij een fijne Tumblrblog. It’s like they know us verzamelt beelden van hoe fout stockfoto’s ouderschap weergeven. Net zoals de supermarkt geen ‘gek’gevormde groenten en fruit in de rekken legt, adverteren merken ook graag met picture perfect. Ook als ze jonge ouders willen aanspreken. En dan krijg je een overvloed van schone mensen met schone kinders, vlekkeloze witte zetels en glamoureuze moeders en vaders. Zoiets als dit:
Bij deze dus mijn perfecte living waar ik heel gelukkig in ben. Doorklikken voor een panorama view ervan met wat tekst en uitleg.
We hebben een hoek met speelgoed en het park voor de baby. Nee dat parkje is niet gebroken, de panoramaview is niet perfect gelukt.
Onze boekenkast is een beetje chaotisch, al vind ik alles terug. De buggy is dichtbij voor als de dochter wil dutten, maar ‘s ochtends als ik ontbijt zit ze graag dichtbij in haar relax.
Onze zetel is een lekker grote 4-zit Klippan van Ikea met wasbare hoes, een zwarte en een in jeansstof. Een zegen met kleintjes in huis want er landt al eens wat melk of ander leuks op. En ja melk, je ziet de flesjes nog staan.
De salontafel is vaak ook ingenomen door Duplo, een piratenboot, plasticine. Hier wordt gespeeld weet u wel. En ‘s ochtends ontbijt ik vaak op dat plekje in de ochtendzon. Weinig wit dus, behalve dan de tetradoeken waarmee ik melkboertjes opvang. Maar wel eens zo gezellig. En hoe zit dat bij jullie?
De zoon heeft angry birds sokken. Vandaag droeg hij de knalgele met de groene varkens er op. Hij wordt er megavrolijk van. En ik ook. Soms is hij zelf een angry bird, Als hij niet wil gaan dutten in het weekend of als hij niet op de tablet mag.
Maar meestal doet hij mijn hart smelten. Als hij naar zijn meneer konijn snelt omdat hij een beetje bang is. Als hij bij mij op de schoot wil om samen met de plasticine een grote slang te maken. En als hij ‘s avonds zusje zachtjes gaat aaien en een klein zoentje geeft voor hij zijn bedje in gaat. I’m blessed met die kindjes hier ze mannekes…
Het is zo ver. Het eerste boekje van de Sint viel vandaag in de bus. De kleine man vindt zowat alles mooi of leuk. Behalve de dingen voor baby’s of voor meisjes. Grote favorieten zijn Thomas de trein, alles van Planes en Lego. Kiezen is verliezen. Al gaan we dit jaar voor een sobere Sint. Er viel hier al veel speelgoed binnen de laatste weken.
Ik herinner me nog goed hoe magisch dat gevoel destijds was, de boekjes doorbladeren tot ze uit elkaar vielen, een brief schrijven en onrustig slapen die nacht van 5 op 6 december. Straks maar eens in dat boekje duiken en kijken of er voor mij ook niks in staat…
Er zijn zo van die dagen dat je ‘s avonds alleen maar blij kan zijn dat de dag er op zit en dat iedereen het overleefde. Vandaag was zo een dag.
M had al zijn minuten terrible two tijd van een hele maand opgespaard en deed van vanmorgen vroeg tot hij in zijn bed ging alles wat niet mag. En de kleinste bewoner deinde mee op die onrust en leek de hele tijd uitgehongerd. Mijn zetel, een groot deken een een stuk chocola als troost. It’s gonna be alright as long as I survive tonight…