Mijn grootste geluk van de dag was wakker worden met een nog steeds bolle buik. Al voel ik me stilaan een kinder suprise ei. Veel stappen of ergens lang stil staan voelt niet lekker. Mijn pinguïnwalk is bijna perfect. Het lijkt er op dat de jongedame er voor gekozen heeft om stilaan in te dalen al betwijfel ik dat ze uit haar stuit gedraaid is. Ze maakt er een thriller van.
Maar vanmorgen was ik toch vooral blij dat gisteren alles rustig bleef en er nog geen baby van zich liet horen. Want je verjaardag altijd moeten delen met je papa en oma zou wat te veel van het goede zijn. Op weg dus naar haar eigen unieke dagje. Haar box staat alvast klaar.
