Boerkes – 103/365

Boerkes – 103/365

Winnen we de lotto dan worden we boerkes. Nu nog een keer spelen op die lotto.
Vanmorgen waren we weer vroeg op post. Daardoor mochten we mee met de herder en zijn hond de wei van de schapen op. Fijn mee boerke zijn aan de rand van onze stad.

Mats is ondertussen ook gek van tractors. Gelukkig staat er bij moeke en peter in Bekkevoort nog een mooie collectie van nonkel Pieter. Allemaal wel wat kaduuk, maar dat kon de 2-jarige niet schelen. En dan kreeg hij er van moeke nog een cadeau en mocht hij als kers op de taart met peterke mee op de zitmaaier. Heerlijk om hem zo te zien genieten.

In de tuin – 102/365

In de tuin – 102/365

De vierkante meter is ingezaaid. Nieuwe zomerbloemetjes gepland en gezaaid.
En Mats zijn zandbak heeft ook weer zijn plekje gekregen op ons terras.

Maar hoogtepunt van de dag kwam rond zessen. Mats en ik gingen nog een kijkje nemen aan den draad alwaar onze vrienden in wolvacht staan te grazen toen ik plots zag hoe 2 lammetjes aan de andere kant van de draad stonden blaten. Met de beste wil er wereld geraakten ze niet meer naar hun mama. Gelukkig sprong @Jan_Joris gezwind over de draad om onze kleine vrienden vervolgens weer op de wei te laten. Wat een held! <3 <3 <3

Every cloud… – 99/365

Every cloud… – 99/365

Has a silver ligning.

Vanmorgen werd ik om 5u gewekt door een zingende, taterende zoon. Hij hield het redelijk rustig tot 6u.
Toen ging de wekker voor alweer een nieuwe rijkgevulde werkdag.
De frisse ochtend zorgde er voor dat ik toch al niet in slaap viel op mijn fiets en via twitter lanceerde ik snel een oproep naar followers om me gedurende de dag wakker te houden.
En dat deden ze. En het hielp. En het werd zelfs een erg productieve werkdag. Hoera!

Home – 98/365

Home – 98/365

Een thuis, een warm nest. Een van de woorden die Mats al snel kende. Als hij het elders beu is zegt hij steevast ‘naar huis’.
Dat was ook het gevoel waarmee ik deze stevige werkdag afsloot. Op naar huis. Naar simpelweg gelukkig zijn. Naar binnen wandelen en gewoon aan tafel kunnen aanschuiven want manlief had al lekker gekookt. En dan plots merken dat er in het midden van ons terras een eenzaam paaseitje ligt. Afzender onbekend. Ik heb het toch maar niet durven opeten.

En hoera, de schapen staan in de weide grenzend aan onze tuin. De warme neus van een van de mammie’s tegen mijn hand en dan nog snel een kiekje maken van de schapen die weer vrolijk verder grazen. En we zijn weer zen.

[youtube rjFaenf1T-Y]