6 juli had ik al een tijdje recup staan, om naar de Tour te gaan kijken in de buurt. Maar na die hittedagen was ik toe aan gewoon een verlengd weekend met wat rust en tijd met de kinderen. Dus plakte ik er nog een dag weekend voor. En draaide de knop even volledig om.
Geen werk, maar gewoon genieten. Buiten ontbijten, solden shoppen met de zoon, ploeteren in het zwembad, tractors kijken in Alden Biesen en retro dansen op Retro Jardin.
Vakantie, dat betekent dat heel wat van jullie gaan reizen. Ik ben een nostalgische ziel. Na mijn thuiskomst koester ik graag mooie herinneringen aan reizen. En dan heb ik het niet over nutteloze souvenirs of duizend foto’s van gevels.
Ik deel graag mijn 6 tips om leuke herinneringen te sprokkelen:
Goeie reis!
Bijna drie jaar geleden verkondigde de wederhelft ineens dat hij weer wou gaan studeren. Een beetje een donderslag bij heldere hemel, want hij was heel gepassioneerd over zijn job als uurwerkmaker. Maar weinig toekomst, dus bouwen aan iets anders…
Dat eerste jaar was tanden bijten. We verloren peter Fons maar Jan smeet zich op zijn studies als bestond er niks anders in de wereld. Maar dolgelukkig waren we toen de zomer aanbrak en we wat tijd hadden voor elkaar en Mats. Jaar 2 en 3 idem.
Maar Jan zou Jan niet zijn moest hij zich keihard smijten voor examens en ondernemingsproject bij Mobile Vikings en zo 3 keer op rij grootste onderscheiding binnen halen. Feest!
Lezers aller lande, vakantie in zicht. Dat betekent dat velen van jullie gaan reizen. Wij geraken ook dit jaar niet verder dan onze tuin en wat getrip in eigen land. Maar we reizen graag een stukje met jullie mee. Onze kaartjesmuur kan nog wat kleurrijke boodschappen uit de wereld gebruiken. Stuur jij ons een kaartje? Mail me even voor het adres.
Je hebt collega’s en collega’s. Ik ben gepassioneerd door mijn job, anders zou ik ook al niet 7 jaar me smijten voor de Vlaamse Jeugdraad. Tot 2012 was ik een solo communicatieplayer. Dat gaf me veel vrijheid en de kans om mezelf en mijn competenties goed te leren kennen.
In 2012 kreeg ik er teamies communicatie bij. De communicado’s. Initieel dacht ik dat het niet ging matchen met ‘die van het Steunpunt’. Maar wat heb ik veel geleerd en gelachen. En ik vond een maatje met wie ik perfect tandem kon fietsen. Op wie ik blindelings kon vertrouwen. Dus het was afgelopen week wel even schrikken dat mijne copain na de zomer voor een andere ploeg gaat fietsen. Dat hij dat fantastisch gaat doen daar twijfel ik geen seconde aan.
En de achterblijvers en ik? Wij smeren onze benen alvast in voor een stevig najaar.
Mooi woord toch dat molenwieken. Zwieren, zwieren met die armen om recht te blijven. Maar het was weer een week die verre van windstil was. En zo lagen we aan het eind van die week met drie in de lappenmand en was het slapen in plaats van bloggen.
Past perfect binnen 100 real days. Het slot van het school-/werkjaar is in zicht en iedereen in huis is werkelijk doodop. En nee een keertje vroeg gaan slapen lost die energiedip niet op. Been there, tried that. En dan snap ik ineens weer waarom iedereen het chique vind dat ik met 2 kleintjes in huis toch fulltime werk. En kom ik plots tot het besef dat alle andere moeders op mijn werk dat niet meer doen. Het is full on, 100% er staan op je werk, gaten dichtrijden van collega’s die vertrokken zijn, thuis komen en eten op tafel toveren, de kleintjes entertainen en nog af en toe tijd vinden om iets leuks te doen voor jezelf. En dat is soms molenwieken, geven en nemen en af en toe keihard met je kop tegen de muur knallen.
Ik ben de eerste om tegen een zieke collega te zeggen: “Ga naar huis, uw gezondheid is belangrijker dan uw werk. Kom ga maar eens goed uitzieken.” Maar week 52 was zo een week dat ik die eigen gouden raad stevig in de wind sloeg. Al zeiden de collega’s me die zelfde wijze woorden. Maar ik wou de maandag door en dinsdag was ook te belangrijk, woensdag kon ik absoluut niet missen en donderdag moest er iemand belangrijk uitgezwaaid worden. Maar donderdagavond was de paracetamol op en de kaars uit.
Dus trek me volgende keer aan mijn oren en zet me op de trein. Want wie niet horen wil zal voelen en belandt op de eerste zomerdag van het jaar onder een donske in de zetel.