10.000 luchtballonnen

10.000 luchtballonnen

“Die nieuwe K3? Nog nooit gehoord.” Ik zie het mezelf nog zo zeggen tegen mijn collega. “Nee, 10.000 luchtballonnen, dat zegt me niks. Thuis passeert er geen K3.”

Toen nog niet nee. Maar dat was buiten de dochter gerekend. Dankzij de muzikale intermezzo’s in de kribbe weet zij ondertussen maar al te goed wie K3 is. En laat er geen twijfel over bestaan. Er is maar 1 echt topnummer van Tatie. De ballonnen dames en heren. Ik weet niet wat voor onderliggend hypnotiserend riedeltje er onder zit maar voor de 2-jarige mogen die ballonnen op endless repeat. Liefst met het filmpje erbij. In die versie van als de 3 nieuwe K3’tjes net gekozen waren. En dan na die ojeelelelele,  “nu gaan ze vallen hé mama, de ballonnen…”

Lazy sunday

Lazy sunday

Een zondag zonder plannen dat is:

  • lazyness aan het ontbijt
  • rondhangen in pj’s
  • gezelschapsspelletjes galore
  • kunstige schilderwerkjes
  • vieruurtje met wat lekkers
  • alles op het gemakje…

Heerlijk ware het niet dat ik zo krom als een oud vrouwtje uit bed kwam. Als de hernia opspeelt is het hoog tijd om op pad te gaan. En als het weer een beetje ok is, is provinciedomein de Halve Maan onze vaste hangplek. Lekker een frisse neus halen tijdens de wandeling, ter plekke geitjes aaien en natuurlijk plezier op een van de vele speeltuinen. Maar off-season met dit soort weer is de hele rimram wel nogal nat. De wederhelft came prepared, gewapend met een doek en een raamtrekkerke maakte hij de grote schuifaf speelklaar. En hop, weg waren we. weer ff allemaal kind. Een medicijn om u tegen te zeggen!

 

 

Cancer, quand c’est?

Cancer, quand c’est?

Vandaag is het wereldkankerdag. Kanker, het zwarte beest.
Het maakte zich meester van mijn oma, al was ik toen nog veel te klein om te beseffen hoe lelijk het huis hield.
Toen we 4 jaar geleden peter Fons moesten afgeven was het een regelrechte klets in mijn gezicht.

Mijn tante, mijn neef, collega en kennis,… De ziekte is alomtegenwoordig.
Het zet je aan het denken want het lijkt wel alsof geen enkel gezin eraan ontsnapt.
Zoals Stromae zo treffend zingt in Quand C’est : Qui est le prochain?

Misschien hoog tijd dat ik mijn loopschoenen terug aantrek voor het goed doel en meeloop naar de maan

 

Don’t grow up, it’s a trap!

Don’t grow up, it’s a trap!

Het gaat niet goed met de boekenverkoop in Vlaanderen. De enige sterkhouder zijn de kinderboeken. Granted ook ik koop amper nog een boek voor mezelf, al staat de nieuwe Ivo Victoria – Billie en Seb wel hoog op mijn wishlist. Kinderboeken daarentegen komen wel vlot in onze boekenkast terecht, van klassieke sprookjes over Tiny tot Kikker. Wat maakt dat we wel nog kinderboeken in huis halen?

Ik vind kinderboeken vaak simpelweg mooi. Knap geïllustreerde covers lachen me in de winkel toe. En ik weet hoeveel plezier dat papier hier in huis brengt. Het voorleesmoment is pure qualitytime en een kinderboek lees je keer op keer op keer. Reden genoeg dus om leuke verhalen in huis te halen.

Momenteel in roulatie op onze boekenplank:

  • verhaaltjes uit Dopido, Dokadi en Doremi. Elk nummer van de tijdschriften bevat ook een voorleesverhaal en de oudste is mijn favoriete testpersoon voor verhalen en illustraties 🙂
  • Magnus kan niet slapen – Kim Crabbeels . Leuk geschreven en knap geïllustreerd door Sebastiaan Van Doninck
  • Kikker is verliefd – Max Velthuijs . Omdat verliefd zijn zelfs voor kleintjes al tot de verbeelding spreekt.

Op de wishlist:

En hoe zit dat bij jou? Koop jij nog veel boeken voor jezelf of heb je ook een zwak voor mooie boeken voor het kleine grut?

Lichtmis

Lichtmis

Zoveel te ouder ik word, zoveel te meer ik bepaalde tradities in ere houd. Vooral als er eten mee gemoeid is. Lichtmis is er zo eentje.

“Er is geen vrouwke zo arm, of ze maakt op lichtmis haar panneke warm.”

En dus vierden we vanavond met pannenkoeken, die zo snel op waren dat er geen tijd was voor een mooie foto. En heel treffend dat vieren van het licht. Want stilaan kan ik ‘s ochtends weer vertrekken met daglicht en ‘s avonds ook naar huis bollen met nog een streep licht. Heerlijk is dat. Je voelt zo je energielevel weer stijgen, volgens mij ben ik een levend zonnepaneel.

Ik ben tuinverkenner!

Ik ben tuinverkenner!

Onlangs ging de provincie Vlaams-Brabant op zoek naar 75 tuinverkenners, ambassadeurs voor meer tuinplezier in Vlaams-Brabantse tuinen. En vandaag kreeg ik het leuke nieuws dat ik 1 van de 75 gelukkigen ben.

Binnenkort valt er een heus tuindoosje in onze brievenbus. Doel van het tuindoosje? Een analyse van de grond in onze tuin om zo verstandiger te tuinieren, goed voor mens, dier en het klimaat. Driewerf hoera! Een fijn project om samen met de kinderen mee aan de slag te gaan.

Zelf ook op zoek naar tips voor je tuin? Via www.vlaamsbrabant.be/levedetuin vind je binnenkort heel wat nuttig advies om ook meer te genieten van jouw tuin. En hoe het deze tuinverkenner vergaat lees je natuurlijk hier op de blog! En dan hoop ik dat ik binnenkort weer kan genieten van een tuin vol fantastische bloemen!