Vandaag kwam de fijne Mevrouw de Poes langs in Standaard Boekhandel Diest. Lucky me kwam de voeding net ervoor en konden we met zijn allen het mini-optreden meepikken. Samen met Ivanov werden we getrakteerd op heel wat moois uit het liedjesboek van Mevrouw de Poes. Voor mama minstens evenveel genieten dan voor Mats. De kleine man liet daarna apetrots zijn boekje signeren en kreeg zowaar een dikke plakker van de liefste en meest muzikale poes van het land!
Vroeg donker maakt vroeg mee onder de wol net een beetje makkelijker. Heerlijk om mee op tijd naar bed te trekken en dan blokjes van 3u te slapen en dit tot een uur of 9. De voorlopige slaapbalans met de dochter is veel positiever dan die destijds met de zoon. Hout vasthouden!
Twee avonden per week doen we van single mummy night. Eigenlijk nog niet helemaal single want voorlopig steken mijn mama en die van Jan elk een avond een handje toe. De afgelopen 2 jaar gingen die single mum nights vrij vlot, Met 1 kleintje was het quality time voor M en mezelve, lekker onder ons tweetjes. Met 2 kleintjes wordt het dit jaar een stevige uitdaging. Kinderen halen, koken, verpamperen, badjes, de was, de plas,… Dagen dat je 100% in mamamodus staat om uiteindelijk mee vroeg onder de wol te kruipen want morgen wacht er weer een dag. Eindeloos respect voor alle alleenstaande ouders, papa’s en mama’s, die het elke dag alleen moeten redden.
En zo zijn we plots al twee weken ver en dat is ook een prutkse dat:
– al een halve kilo is bijgekomen;
– 2 oren heeft die kunnen horen, aldus de gehoortest van Kind & Gezin;
– stilaan beter in haar pakjes en pampers past;
– vinnig haar plekje heeft veroverd in ons huis en hart.
Op naar meer moois in week 3.
Het is altijd wat zoeken wat werkt bij een onrustige baby. Bij de ene is het zingen en wiegen, bij Gitte is het momenteel aan me hangen als een koalabeertje en lekker indommelen terwijl ik luidop voorlees uit Le petit Nicolas van Sempé en Goscinny in de Franstalige versie. Meteen ook een goeie manier om mijn Frans wat op te frissen.
Verwelkomde ik ergens in augustus al de herfst, onthaal ik nu met open armen de nazomer van 2014.
Dit weertje is ideaal om:
– eindelijk nog eens een wandelingske te doen en daar echt van te kunnen genieten zo zonder hoogzwangere buik;
– kleedjes te dragen want hallo kilo’s, ik ga in de verste verte dit najaar niet meer in mijn broeken passen;
– elvendertig waskes te doen van al die kleren met babykotskes;
– mijn zonnebloemen te oogsten voor een shitload aan pitjes;
– batterijkes op te laden na een slapeloze nacht;
– me met de zoon te laten gaan met bellenblaas, stoepkrijt en de zandbak.
Het triestige augustusweer is op slag vergeten.
Dag 10 laat zich voelen als een regeldag, vannacht waren we meer wakker dan in slaap. Vandaag moest er ook veelvuldig gegeten en gesust worden. Energievretend zo een dag.
De mannen in huis hielden wel dapper stand, Jan van ‘s morgens tot ‘s avonds in de weer. Niet alleen een regeldag voor de baby, maar een heuse regelperiode voor ons hele gezin. Want een huishouden runnen met een kleintje was easy peasy, maar met eentje extra staat alles een beetje op zijn kop. Naar de winkel, de was, de plas,… Onze tijd lijkt wel gehalveerd en de hoeveelheid werk verdubbeld. Chaos dus. En daar heeft deze mama voorlopig nog wat moeite mee.
Misschien moet ik onderstaand motto maar een keer aan een van onze muren hangen…
