Het lijf werkte vandaag weer niet mee.
Niet eten maakte me misselijk, wel eten ook. Water hielp niet, bruiswater nog minder, cola een beetje.
Ook nu zit ik weer groen te wezen achter mijn laptop.
Zo wordt een mens na 14 weken stilaan nogal moe en moedeloos.

Gelukkig zat het weer wel weer helemaal mee. En kon ik toch even genieten van buiten te wandelen in de zon op de middag. Van het fietstochtje naar huis vanavond. En van samen met Mats nog wat buiten te spelen.

Dat het nog een lange en mooie lente, zomer en herfst mag worden.

Mats ging een paar dagen logeren bij de oma.
En al is het wel fijn om eens even niet te moederen, toch heb ik dat vrolijke mannetje vooral heel erg gemist de afgelopen dagen.
Ook hij was heel blij om mama en papa vandaag opnieuw te zien. En deed sindsdien al 100 keer van “Mamaaaa? Papaaaa?” om er toch maar zeker van te zijn dat we er zijn.

Lente in maart. Twee jaar geleden was dat ook zo, toen zat ik met een hele bolle buik af te tellen naar de geboorte van Mats.
Dit jaar bolt mijn buik beetje bij beetje. Vanavond, na een zonnige en drukke dag zie ik er al goed zwanger uit.

De tuin ziet er weer een stuk opgekuister uit, verse bloemen geplant. Onze woekerende klimplant met heel wat trekken en sleuren uit de grond en een nieuwe er in.

Om de avond te eindigen in fijn gezelschap.
Kortom, topdagje.

Heerlijk zo een dagje recup in het midden van de week.
Starten met een long overdue meet-up met een vroegere studiegenote. Samen rustig ontbijten en wat wandelen.
Thuis een snelle hap met de schoonma en Mats uitzwaaien die op logies gaat.
Even met een klein hartje wat tranen wegpinken.

Om dan toch maar te genieten van een mooie lentedag inclusief ramen lappen, tuinieren en cocinelles spotten!