Hoe het 365 bloggen hier ooit begon? Met een heel jaar lang kleine gelukjes. En vandaag was zo een dag waarop mijn hoofd aan het einde van de dag nog wel een streepje zon kon gebruiken. Dan kom je thuis in een huis vol zotte energie.
Music maestro Mats!
Jamie Lidell, op mijn CD-rek sinds 2005. Multiply, een album dat toen perfect paste bij mijn state of mind. Of zoals Lidell het zingt in Multiply “I’m a question mark, a walking talking question mark.”
2005 was het jaar waarin ik afstudeerde als communicatiewetenschapper. Waarin ik niet goed wist of ik al zou gaan werken of toch nog maar iets bij studeren. Om me dan toch maar in te schrijven voor een jaar cultural studies want hey kunstgeschiedenis en van die dingen! Om na een paar weken te beseffen dat mijn hoofd het toch helemaal gehad had met cursussen van buiten blokken en dat dat ene diploma en mijn knappe kop wel zouden volstaan.
Maar makkelijk vond ik het niet, die zoektocht naar een eerste job. Te weinig ervaring was het standaardantwoord als ik al een reactie kreeg. Dus wat interims hier en daar en solliciteren op jobs die helemaal niks met mijn diploma te maken hebben. Want wie werk wil vinden, vindt werk… True that en na een jaar niet-relevante ervaring ben je gelukkig plots toch ervaren genoeg. De ongeschreven wetten van de arbeidsmarkt en de gemiddelde twinter doet vast nog steeds van: “Asking what’s the use of figuring it all out?”
Multiply dus:
Vorig jaar maalde ik meer dan 3000 km met mijn e-bike. Heerlijk cruisend door regen en wind, op zonovergoten dagen en over blinkende straten.
Vorige winter was er een met weinig vrieskou maar behoorlijk wat wind, de lente was dan weer bijzonder nat en de zomer wisselvallig om wel mooi te eindigen met een hittegolfje. De herfst was soms zacht, soms fris en ook wel eens kletsnat. Maar ik heb genoten van elke rit. Ik zag reigers en roofvogels, spechten, roodborstjes en mussen. Eenden, kikkers en van maart tot november een invasie slakken. En een enkele keer een eekhoorntje, een pauw en vandaag nog een vrolijk konijn. Nu dat eerste jaar bike to work helemaal rond is was ik best content dat ik vandaag weer de fiets op mocht voor nieuwe avonturen met mijn tweewieler.
En om mezelf te belonen voor al die gemaalde km’s bol ik voortaan met een Big Bell van Basil. Ding Dong, je gaat me horen komen!
De Sinttijd leek dit jaar maanden te duren en de kleintjes durven nog steeds “Zie ginds komt de stoomboot” in te zetten. Maar hoe snel was die most wonderful time of the year dit jaar weer achter de rug? Kerst vind ik echt een heerlijk feest. De lichtjes, de boom, pakjes geven, pakjes krijgen, relaxen met de familie, in je pj’s in de zetel hangen tot de middag. Dit jaar deden we van hygge whatever that exactely is. Veel relax thuis, alles mag niks moet. Een beetje noodgedwongen want week 1 is en was traditiegetrouw een week met snot en koorts als toetje.
Een kerstvakantie die wordt afgesloten met een laagje sneeuw, heerlijk vind ik dat. Iedereen zat uitgelaten aan de ontbijttafel met Dean Martin op de achtergrond. Sneeuw-en ijspret tot het weer begon te schemeren. Een heerlijke kers op de kerstvakantietaart!
Driekoningen zingen dat gebeurt niet echt in onze straat. Er kwam maar een setje koningen aanbellen. Dus gingen we zelf maar op pad, niet om te zingen, maar om te genieten van de frisse buitenlucht. In het hartje van onze stad, onder de winterzon is de Demer met bevroren ijs echt een fantastisch zicht.
Ik moest en zou Driekoningencake maken. Maar had geen zin in veel ingrediënten in huis halen, dus ging voor de Frangipanemix van Aveve. Tot ik gisterenavond de boel aan het mengen was en besefte dat ik vergat te controleren op lactose. Bummer, melkpoeder present. Het kwaad was al geschied, dus toch maar de oven in.
Lekker was hij absoluut wel die cake, ideaal tijdens een partijtje Uno Junior. En de boon die zorgde dat de kroon ook een fiere koning vond!
Sinds kort is de wijk van Poelske een ontmoetingsplek rijker: het Beverbeekhuis. Dit sociale restaurant kwam er op initiatief van de Vlaspit vzw en het OCMW Diest. Het oude parochiezaaltje van de wijk kreeg een stevige en geslaagde opfrisbeurt. Je kan er terecht op woensdag en donderdagmiddag of op vrijdag tot 20u voor een dagmenu of de weekschotel of voor koffie en taart.
Je vindt wekelijks hun menu terug op hun Facebookpagina. Vandaag schafte de pot kippensoep en worst met wortel/knolselderstoemp. Het succesnummer bij uitstek bij ons kleine grut, dus we waren present. Net als heel wat andere bewoners uit onze buurt. En het moet gezegd, de bordjes waren nog sneller leeg dan thuis!
Lekkere kost, vriendelijk personeel en een rustige sfeer in een gezellige locatie. Een aanrader voor elke Diestenaar om eens af te zakken naar onze wijk. Ik kijk alvast uit naar de eerste lentedagen om te gaan toeven op hun terras!