Mats was voor het eerst in tijden nog eens stevig ziek. Onstoken oren en keel.
Dus vandaag was het een dag Mats en mama tijd. Vooral met veel gezeur en traantjes. Veel 5 minuutjes iets doen en dan graag weer iets anders. Vechten met de medicijnen en alle dagdagelijkse rituelen die minstens 2 keer zo lang duurden dan anders.

In de late namiddag kon ik hem dan toch een halfuur boeien met stoepkrijt, al vond hij de mieren die vrolijk passeerden minstens even boeiend. Om vanavond er toch weer door te komen: “Nu slapen en morgen kindjes.”