Vanmorgen stond de grote echo op het programma. Die is toch altijd wat spannend. Maar alles ziet er tip top uit. De baby zwaaide vrolijk en zwierde armen en benen in het rond.

Vorige zwangerschap wou ik graag een meisje, maar toen werd het een jongen. ‘Ik ken niks van jongens’ zuchtte ik toen. Ik was er van overtuigd ook nu weer zwanger te zijn van een jongen. Maar deze keer zit er een acrobate in mijn buik. Man-vrouw verhouding in evenwicht ten huize Crispeyn-De Dobbeleer! Hoera!