Er is er eentje heel blij dat hij stilaan terug normaler kan stappen, maar vooral snel, snel kan fietsen!

Gek hoe zoiets pietluttig als een ‘kapot’ been hier de afgelopen weken wel een energievreter en bron van kopzorgen was. Al heel snel krijg je het gevoel dat je kind niet mee kan, dat het anders is. Krijg je gekke vragen en blikken vol meelijden. Het geeft je een idee van hoe we in onze maatschappij omgaan met mensen met een beperking.

En dan ben ik blij dat we in een diverse wijk wonen waar Mats wuift en lacht naar alle buren. Naar Dirk in zijn rolstoel, die 2 keer per week naar Peer gaat om vrijwilligerswerk te doen. En Marie-Louise de kranige dame van in de 80 die elke dag met haar hond Stevie de stad in trekt voor een koffie.