Weetjes over lactose-intolerantie

Weetjes over lactose-intolerantie

Afgelopen week begonnen wat tweeps hun feed te vullen met weetjes over zichzelf. Waarop wat anderen begonnen te mekkeren over het hoe en waarom met de nodige ergernistweets als nasleep. Gotta love twitter. Maar hey, it’s international trivia day!

  • No milk today

Ik ben lactose-intolerant. Dit wil zeggen dat je de lactose aanwezig in melk of afgeleide producten niet verteert met de nodige fysieke klachten tot gevolg. Voor mij voelt het alsof heel mijn afweer aanspringt en een griep de kop opsteekt. Mijn buik blaast op als een zeppelin en ik voel me ronduit misselijk. De mate waarin je reageert op lactose kan verschillen van persoon tot persoon, ik voel het vrij snel als ik iets ‘fout’at. En ik voel me ook echt rot. Een kleine minderheid van de mensen is het van bij geboorte, ik ontdekte het 5 jaar geleden.

  • Ok, dus gewoon geen melk dan?

Lactose zit jammer genoeg in veel meer producten dan alleen in melk. Ook yoghurt, roomijs en andere afgeleide producten bevatten lactose. En dan is het nog goed te weten dat lactose ook gebruikt wordt in een hele resem andere producten als koekjes, kant-en-klare gerechten, snoep, vleesbereidingen,… En sta je bij de apotheek, dan is het ook verstandig om even te controleren dat er geen lactose gebruikt is als vulmiddel in een van je medicijnen of supplementen.

  • Is het een hype?

Nee, het is trouwens helemaal niet zo gek of uitzonderlijk om lactose-intolerant te zijn. Wereldwijd is het eerder regel dan uitzondering. Eigenlijk zijn het alleen wij Europeanen die zoveel melkproducten gebruiken waardoor we in veel gevallen heel ons leven lactase aanmaken. Toch zou ook hier zo een 10 à 15 procent van de bevolking geen lactose kunnen verteren. Op ons continent een ‘aandoening’ maar dus eigenlijk doodnormaal en zeker geen hype. Trouwens ook heel wat dieren zijn lactose-intolerant, denk maar aan katten, vandaar dat je ze beter geen koemelk geeft…

  • Lactase to the rescue

Soms zondig ik wel eens, als ik zin heb in roomijs of mellow cakes of… En dat kan dankzij lactasetabletten. Als je zo een tablet inneemt neem je dus het enzym dat je lijf niet of te weinig aanmaakt mee in om fysieke last te vermijden. Je vindt ze bij de apotheek: Lactose OK of Kerutab maar zelfs ook in de rekken bij Kruidvat.

  • Homemade safe jummyness

Er bestaan ook heel wat lekkere alternatieven. Vijf jaar geleden vond ik het aanbod relatief beperkt met vooral producten op basis van soja. Ondertussen heb je allerlei vervangproducten: soja-, kokos-, rijst-, amandel- en havermelk. Of simpelweg lactosevrije melk, kaas, room. Veel merken hebben ondertussen begrepen dat er een markt voor is en zijn in dat gat gesprongen. Hoog tijd dat ook koekjesproducenten de lactosevrij klik maken, want het merendeel van de producten in de supermarkt zit boordevol melkpoeder en dit is een ware lactosebom. Thank god for classic Oreo’s. Maar ik bak dus vaak zelf of draai lekker ijs op basis van kokosroom.

  • Zelfs brood is niet veilig…

En dan is er ook nog vaste waarde Bakker Hans in ons weekschema, want in heel wat brood dat je koopt in de supermarkt maar ook bij warme bakkers zit lactose. Om nog maar te zwijgen van koffiekoeken, sandwiches en pistolets. Bij Bakker Hans vind je een heerlijk assortiment van lactosevrij brood en gebak, allemaal safe  zodat je ook kan genieten van een smakelijk boke in de brooddoos.

 

 

 

 

Fence – The Return of Geronimo — Uit het CD-rek

Fence – The Return of Geronimo — Uit het CD-rek

Tonight we’re gonna party like it’s 1999. Ik zie die bewuste nieuwjaarsnacht nog zo voor me. Op de dansvloer in JH Tijl, waar je inkomkaart van de oudejaarsfuif ook meteen je lidkaart voor het nieuwe jaar was. We waren een vrolijke bende dansmariekes bij elkaar en dat zijn we nog steeds.

Met de renovatie in het vooruitzicht is er verdeeldheid over de waarde van een fysieke muziekcollectie. Waarom nog CD’s fysiek stockeren als je toch zo wat alles op Spotify vindt. Valabel argument, dus terwijl ik wik en weeg of ik mijn CD-collectie al dan niet hou neem ik jullie dit jaar mee op sleeptouw met ‘Uit het CD-rek’.

1999, het jaar van Britney’s One More Time, Cher zong van love after love en Ricky Martin? He was livin la vida loca. Geen van allen vind je in mijn collectie, wel uit het CD-rek en van dat jaar: The Return of Geronimo van Fence.

Fence, een band uit het fijne Limburg, eindigde in ’98 tweede op Humo’s Rock Rally. Das Pop ging dat jaar met de overwinning lopen. Een jaar later een debuut om u tegen te zeggen. The return of Geronimo kan ik na 18 jaar (getting old!!!) nog n met gemak meezingen. Complexloos en met een hoog oorwurm gehalte. Remember die heerlijke single Mary Lou? Na een lange radiostilte doken ze opnieuw de studio in. Stap even mee in mijn teletijdmachine and enjoy…

Nieuwjaarsbrief voor mijn lief

Nieuwjaarsbrief voor mijn lief

Liefste lief,

2017 belooft heel wat verbouwpraat.
Keuzes en discussies over wat waar gaat.
De grote lijnen heeft de architect al op papier gezet,
nu is het aan ons om te puzzelen met materialen, binnen budget.

En dan duimen dat de aannemer er echt iets moois van maakt,
en hopen dat alles relatief snel af geraakt.
Ongetwijfeld een avontuur met bloed, zweet en tranen,
maar ook een mooie nieuwe trap, keuken en dakramen.

En ondertussen de kleintjes groot krijgen,
veel geduld oefenen en altijd rustig blijven.
Een keertje naar de cinema en uit eten,
tijd voor vrienden, heerlijk lachen en de kleine zorgen vergeten.

Loopt het fout, doe me hier deze nieuwjaarsbrief weer lezen,
en druk me met mijn neus op de feiten, “Crispeyn, wat had ge geschreven?”
En herhaal voor de elvendertigste keer “Alles komt altijd goed. ”
Al draait het soms stevig in de soep voordat het dat doet.

Kortom ik wens ons veel positiviteit, moed en licht,
op tijd en stond de nodige rust, maar vooral veel liefde en zon op ons gezicht.

Rust, regelmaat, ritme – 1/365

Rust, regelmaat, ritme – 1/365

In 2016 ging het bloggen redelijk hard de mist in. Waarom? Het gebrek aan rust, regelmaat en ritme. De 3 R’n werken niet alleen fantastisch goed voor pasgeborenen, ook mijn 33-jarige zelf heeft er baat bij.

Dus probeer ik het in 2017 weer over een andere boeg te gooien, in de hoop vaker in mijn toetsenbord te kruipen. So here I am, dag 1 van een nieuwe 365. Leg de lat dan niet ineens zo hoog hoor ik u denken, maar hey, het idee van ‘ik blog af en toe’ werkt overduidelijk niet. Want dan denk ik elke keer weer van ‘ik doe het morgen’, tot je een maand later beseft dat het niet meer de moeite is om er überhaupt iets over te schrijven.

Dus ja het wordt (opnieuw) een huzarenstuk want ‘s avonds ben ik vaak pompaf, daarover later meer. En dan zijn er nog duizend andere dingen die ik eens zou moeten/willen doen. Ook voer voor later. Verwacht je hier dus niet dagelijks aan een epistel of hoogstaand stuk literatuur. En niet boos zijn als er een dag voorbij gaat zonder post.

Ontdekking van de dag om tijd te winnen is Unroll me dat ik zag passeren bij Tales from the Crib. Ken je dat zo een mailbox die uitpuilt van allerlei nieuwsbrieven die je zo met een half oog op je smartphone eens leest en daar de rest van hun leven zitten te rotten? Ik pleit schuldig, hoog tijd dus om 2017 goed te beginnen en me uit te schrijven op die nutteloze tijdvretende troep. Met Unroll me kan dat makkelijk, al heb ik de indruk dat ik nog niet alle maildiarree mee heb.

Jij nog handige tools/lifehacks die je dagelijks tijd besparen? Let me know!

Het regenkapje

Het regenkapje

regenkapje-bw-1957Ik was ze bijna helemaal vergeten. Ze vormen een verre herinnering aan mijn oma. Want zij had er steevast eentje op zak. Zo een plastic regenkapje. Nu leek het eeuwen geleden dat ik nog een dame zag met zo een kapje. Het doet me denken aan grijze haren in permanent en een beige trenchcoat.

En daar liep ze dan op een regenachtige avond, een dame op leeftijd, van huisdeur naar wagen met haar kapje op het hoofd. Zou ze het ook standaard op zak hebben?

Het regenkapje is blijkbaar een Belgische uitvinding. Eentje die de bedenker jammer genoeg vergat te patenteren. In de jaren ’50 en ’60 veroverden ze België en de rest van de wereld. Dames trotseerden voortaan maartse en andere buien met een kapje op het hoofd. Het vouwt handig op, neemt amper plaats in in je handtas en waait niet brutaal stuk bij windkracht 10 zoals een paraplu. En toch verdwenen ze zachtjes uit het zicht. Maar ondertussen werden ze een paar keer gespot op de catwalk. Bobonnekes, moederkes en meisjes van 2016, de tijd is rijp! Gooi die lelijke regenhoedjes en lompe paraplu’s weg en haal u terug een regenkapje in huis! Het straatbeeld dankt u.

thebonnit

Griezelen met Halloween!

Griezelen met Halloween!

Het is jaren geleden dat ik nog eens van de herfstvakantie geniet. Een deugddoend verlof voor mezelf en de kinderen. En al gaat de kinderwekker even vroeg als in een werkweek en worden we ook geteisterd door de nodige bacillen is het toch vooral superfijn om zo intens samen te zijn met de kindjes.

Als het weer dan ook nog even meezit is het heerlijk toeven op de Halve Maan. De kleine speeltuin baadt ‘s ochtends vroeg meteen in de zon. Ideaal voor klim- en schuifafpret. En om vriendjes tegen het lijf te lopen.

20161102_204600000_ios

Toen ik een tijdje terug een mailtje kreeg of ik de kindjes wou trakteren op een surprise Halloween ontbijt hoefde ik er niet lang over na te denken. De kleintjes houden van de herfst, het vallen van de blaadjes, pompoenen en light griezelen.

Van Danone kregen we een Smartmat pakket met lekkere goodies en Halloween decoratie. Stickers en XXL kleurplaat #ftw. Met de inhoud van het pakket ging ik aan de slag voor een griezelontbijt met spookbananen, pompoenmandarijnen en kaasbezempjes. De receptjes vind je terug op de blog van Lobke!

20161101_064855000_ios

En zo is het eindelijk nog eens genieten van waar het hier ooit zo vaak over ging. Doodgewone kleine gelukjes. Dingen waar ik de laatste tijd te weinig oog voor heb. Een huis dat geurt naar pompoensoep en zelfgebakken speculaas. Een dochter die geniet van samen dansen en een wasmand steevast mandwas noemt en een washand handwas. De zoon die op een hoop oud hout kruipt “Dit is mijn schip!” <3

Ik word geveild!

Ik word geveild!

Bloggers united voor SOS Kinderdorpen. En dit kleine blogvisje doet mee!
SOS Kinderdorpen zet zich in om kwetsbare kinderen een warme thuis te geven in 134 landen en ook in België zelf.
Een van die Belgische projecten is het Simbahuis in Liedekerke. Hier kunnen kinderen tussen 0 en 12 jaar die zich in een moeilijke leefsituatie bevinden even op adem komen.

Om dit initatief te steunen klopte SOS Kinderdorpen aan bij een hele resem bloggers met de vraag om een item of ervaring te veilen. Zo veilt cool kid Kevser een schilderij, kan je bieden op een etentje met Erika Van Tielen of een start to blog pakket van @dailybits.

Of je kan bieden op een voorleessessie met mezelve! In ruil voor een gulle gift voor het goede doel kom ik voorlezen in je woonkamer, je klas, bib of kribbe. Ik breng een mooi verhaal mee dat je mag houden. Waar wacht je nog op? Bieden maar!