Op mijn CD-rek ook een paar soundtracks waaronder die van Amélie Poulain. Wat een heerlijke soundtrack, wat een prachtige film. Een rondreizende kabouter, de magie van de photobooth, een heerlijk geromantiseerd beeld van de Franse hoofdstad. Les temps sont durs pour les rêveurs… Toen ik jaren later op citytrip ging naar Parijs vond ik het wel wat minder magisch. Te weinig accordeon en te veel toeterende wagens. De mooie performance van Tatou blijft goed 15 jaar later wel nog altijd bekoren. En de muziek van Yann Tiersen aangevuld met een paar timeless classics neemt je onmiddellijk mee naar die wondere wereld. Kortom een hartverwarmende aanrader om nog een keer te beluisteren en bekijken op een van deze ijskoude winterdagen.
Tag: Amelie Poulain
In ware Amelie Poulain stijl – 288/365
De zus van het werk kwam op bezoek. En dankzij de nazomerzon wandelde ze van het station mijn kant op. Het ging wat fout zodat we elkaar uiteindelijk kruisten in het midden van het kerkhof. In ware Amelie Poulain stijl.
En toen gaf ze me ook nog dit zalige shirt cadeau…
J’y suis jamais allé – 11/365
Vanmorgen mocht ik een keertje uitslapen.
Dus toen ik pas om 8u uit bed rolde voelde ik me behoorlijk uitgeslapen.
Zo een weekendochtend vraagt om de soundtrack van Amélie.
Want goed begonnen is half gewonnen.
[youtube okJpAybjpQs]
Ochtendgedicht
Het laken kriebelt aan mijn rug en bil,
zomers met je chillen is alles wat ik wil.
Het jaar is vroeg, temperaturen zijn beneden peil.
Tijd dus dat ik vijl.
Aan verwachtingen.
Tijd dat ik mijn bed uitrol
en op pad ga met een leegte zo hol,
een eindeloze zin.
Op naar summer of op zijn minst spring.