Opeens is ze er dan toch mee weg en sindsdien kan ze er niet meer mee stoppen. Ze is begonnen aan haar eigenste marathon van rondjes in huis, buiten, over hindernissen. Met vallen en opstaan, soms een traan maar veel gegibber. Fonkelende oogjes, apetrots. Blootvoets of op sokken maar liefst met haar rode botjes aan ♥♥♥
https://www.facebook.com/katriencrispeyn/videos/10153962261541062/?l=6146440320977896861
De mallemolen van twee kinderen en weer fulltime werken maakt dat die wekelijkse foto van Gitte er haast nooit meer van komt. Idem dito met haar babyboek waar ik redelijk trouw week na week in pende. Maar dat het bedankingskaartje pas nu pas druppelsgewijs in jullie bus valt, dat is een bewuste.
Ook bij Mats wachtte ik tot hij goed 6 maanden is. Zo een newborn foto’s kunnen heel mooi zijn, maar ik heb het meer voor beelden als je al wat karakter kan zien in een kind. Voor M gingen we destijds voor een foto in de tummytub. En bij Gitte ging ik gewoon voor dezelfde setting, vooral omdat zij zo mogelijk nog een grotere waterrat is en superhappy is als ze het water nog maar hoort lopen.
Zo een bedankingskaartje maak je eigenlijk makkelijk zelf. Denk even na wat je kleintje vrolijk maakt. Is het zijn papje, badje of spelen op de mat? Plan die qualitytime in net na een dutje, want een uitgeslapen baby is nog eens zo blij. Zorg voor een plek met veel daglicht en schiet een reeks beelden. Daarna kan je jouw favoriete beeld nog bewerken met een fotobewerkingsprogramma als Photoshop of Fotor. Zwier er nog een tekstje bij. Leuke fonts vind je makkelijk online, check zeker Google Fonts. Printen kan bij fotoservices of bij een online drukker, ik ga gewoontegetrouw bij ZwartopWit omdat ik fan ben van hun mooie producten en fijne service. En dan bussen maar!
Geen 365 posts dit jaar, maar wel minimum 1 per week met “Een week…”. De eerste week van 2015 was al een week vol tandenpret.
De dochter zit al drie weken volop te kwijlen. En de afgelopen week ging het in crescendo met die tandenpret. Vuurrode billekes, koorts en continu een hand in haar mond om te wrijven, duwen en sussen op die dikke bobbel tandvlees. Om dan ineens op 3 januari een scherp randje te voelen. Een eerste tand, naast die bobbel. Tand 2 had er eigenlijk al lang door moeten zijn, maar is me daar ne fucker van jewelste die niet wil doorbreken.
Van een bijtring wordt de jongedame zot want zo pakken, in het mondje stoppen en daar houden dat lukt haar nog niet zo bijster goed. Frustratie alom waarop ze het ding door de lucht zwiert. En van die zalfjes doen ook niet veel. Er is er eentje dat heerlijk ruikt maar dat no go is voor baby’s met koemelkallergie. En het andere lijkt helemaal niks te doen. Geduldig wiegen dan maar. En wachten op die 19 andere melktandjes o.O
Time flies when you’re having fun en ook als je je handen vol hebt met parenting. Vandaag plots het besef dat de jongste al vier maanden is. Vier maanden. En eigenlijk zijn we er al veertien samen. Want oudejaarsdag vorig jaar deed ik de positieve plas…
Als buikbewoner soms heel hevig, soms lange tijd heel stil, zo is ze ook als baby. Overdag er graag bij en ‘s nachts een flinke slaper. Ze geniet er ook van om al honderduit te brabbelen. Maar vandaag was vooral kwijl haar deel. Waar ik de afgelopen dagen al 1 dikke bobbel zag, worden dat er stilaan twee. Het onderste duo snijtanden wil al komen piepen. Van tandpijn kan je zot worden, dus ook als ze nog niet fysiek in uw mond staan. Sophie de giraf, een gelleke en heel veel gejammer. Maar eens ze er staan, weer een mijlpaal er bij.
Om zes uur rolt de wederhelft uit bed. Meestal ben ik ook al wakker en probeer ik nog wat te dutten. Vandaag lag ik wat te woelen toen om 7 de kleine dame ook begon te piepen. Ze was snel gesust lekker warm tegen me aan.
Zo alleen in dat babybed dat is koud dames en heren. En alleen in dat grote bed was ook maar frisjes. Dan maar samen, met haar handje op mijn gezicht. Babysnoozen. Ik meer waken dan slapen, volop genieten met dat kleine prinsesje zo heel dicht bij…
Ik ben altijd een heel grote fan geweest van melk en alle afgeleiden. Maar bijna 2 jaar geleden ontdekte ik dat melk helemaal niet zo goed voor me was. Lactose intolerant heet dat dan. Af en toe verlang ik nog altijd naar een glas ijskoude melk bij mijn boke choco of een echt ijsje. En dan neem ik een lactase pil om de boel te neutraliseren.
Goed 2 weken geleden begonnen we aan het flesvoedingavontuur voor Gitte. Eerst gewone poedermelk, dan de hypoallergene variant, maar na 2 weken proberen met zelfs maar 2 flesjes per dag hadden we beetje bij beetje een huilbaby in huis. Heel onrustig en ongelukkig met als dieptepunt een nuit blanche waarin op de zoon na niemand hier in huis een oog dicht deed. Gehoorsbeschadiging door een krijsende baby? Check.
En dus drinkt Gitte nu ook poedermelk op basis van rijst, net zoals grote broer bijna 3 jaar geleden. Op 24u tijd hebben we terug een heel andere baby in huis. Ze lacht, speelt en slaapt weer zoals tevoren. En daar was iedereen hier heel blij om. Hout vasthouden dus!
Woordliefde van de dag: frazelen.
Het Vlaams woordenboek zegt:
frazelen (ww): wordt alleen gezegd van baby’s die hun eerste onverstaanbare en betekenisloze ‘woordjes’ uitbrengen
En dat doet de jongedame graag en veel en met een dikke smile op haar gezicht en wapperende armen. Juist zoals haar mama.