Die week dat ik van mijn tandem viel – 25/52

Die week dat ik van mijn tandem viel – 25/52

Je hebt collega’s en collega’s. Ik ben gepassioneerd door mijn job, anders zou ik ook al niet 7 jaar me smijten voor de Vlaamse Jeugdraad. Tot 2012 was ik een solo communicatieplayer. Dat gaf me veel vrijheid en de kans om mezelf en mijn competenties goed te leren kennen.

In 2012 kreeg ik er teamies communicatie bij. De communicado’s. Initieel dacht ik dat het niet ging matchen met ‘die van het Steunpunt’. Maar wat heb ik veel geleerd en gelachen. En ik vond een maatje met wie ik perfect tandem kon fietsen. Op wie ik blindelings kon vertrouwen. Dus het was afgelopen week wel even schrikken dat mijne copain na de zomer voor een andere ploeg gaat fietsen. Dat hij dat fantastisch gaat doen daar twijfel ik geen seconde aan.

En de achterblijvers en ik? Wij smeren onze benen alvast in voor een stevig najaar.

Afscheid – 10/52

Afscheid – 10/52

Als je ergens 7 jaar werkt in een sector met veel verloop dan betekent dat dat je op die 7 jaar al veel mensen hebt zien komen en gaan. Afgelopen week zwaaiden we weer een collega uit. Zij gaat nu het mooie weer maken bij de redactie van Rudi Vranckx. Een plek haar op het lijf geschreven.

En diezelfde avond gingen we ook langs bij een collega die in het najaar slachtoffer werd van de besparingen. De eerste keer dat ik haar weer zag. Ook een straffe jongedame. Dat was buiten stappen en vloeken omdat we haar moeten missen.

Al dat komen en gaan, het hoort er bij. Maar na al die tijd ben ik er nog steeds niet aan gewend. Integendeel, het kruipt soms wat in mijn kleren.