Twee weken, nee zelfs meer dan 2 weken geleden is het dat ik hier nog iets neerpende. Hallo 2016 waar vlieg je met me heen. Nog nooit eerder vloog een jaar al zo hard aan me voorbij. In mijn hoofd was het afgelopen week toch veel te warm voor begin april, maar nee lieve zelf, we zitten al in mei.

En volgende week mag Mats al dansen op zijn 2de schoolfeest. En dan hoop ik maar dat de muziek luid genoeg staat. Want wat een koppige kleuter leek, blijkt een hardhorige 4-jarige te zijn.

De laatste weken werd alles een beetje een gevecht. De jongen moe, vermoeiend en vaak boos. Tot ik naar school mocht voor moederdag. En daar tussen een bende vrolijke actieve kleuters een mannetje zag zitten dat ongeïnteresseerd leek en weg droomde. En terwijl hij anders zijn versjes zo goed kent kwam er van dat moederdagversje niet veel uit. Voor spelletjes zag ik hem kijken naar de andere kinderen, hun reactie als maatstaf voor wat hij zelf zou doen.

Verdict bij de huisarts: twee lijmoren. Vocht zit opgehoopt achter het trommelvlies en is dik geworden, een beetje zoals lijm. En die smurrie zorgt er voor dat hij minder goed hoort. Zo een 40db minder goed dan wij aldus NKO. Eens hij en wij wisten wat er exact mis was en hoe we hem konden helpen viel er al een pak van zijn kleine schouders. Er wordt heel wat gewablieft, maar normaal brengen buisjes binnenkort soelaas. To be continued.