De afgelopen week waren we even kinderloos. De kleintjes allebei op logement bij de grootouders. Ons huis was in tijden niet meer zo leeg, opgeruimd en stil. De nachten ononderbroken, de ochtenden begonnen wat later en de avond was gewoon avond zonder rush.

Maar ik miste de knuffels en zoenen, het aaien over den bol van M en G, hun zachte kleine kind geur. En ik kon geen verhaaltjes voorlezen en had ook geen Mats in huis die zelf knotsgekke fantasieën uit zijn hoofd toverde. De tuin te groot, de tafel te leeg, de dagen te traag. En hoewel de zonnebloemen mooi stonden wezen in de voortuin voelde het toch iets minder thuis dan anders.

Dus 3u na hun thuiskomst slaakte ik een zucht van verlichting als ik rondkeek en zag dat mijn huis er weer bij lag alsof er een kleine speelgoedbom was afgegaan. They’re back!