“Mats is twee.” Hij houdt nog net zijn tong binnen als hij met wat moeite naar zijn vingers kijkt en er twee de lucht in steekt. Getallen zijn echt zijn ding sinds hij naar school gaat. Tellen, cijfers herkennen, leeftijden en hoeveelheden benoemen.
Zijn vork gaat richting vlees “ik ga nu twee stukjes eten mama.” Alles wordt in detail benoemd en genummerd. Ik schrijf een 2 en een 3. “Dat is Mats mama, Mats is 2. En dat (hij wijst naar de drie), dat is Isaac.” En als ik vraag hoe oud papa is, steekt hij zijn hand in de lucht en antwoordt hij doodleuk: “Papa? Papa is 5.”
Daar heb je het, de waarheid komt uit een kindermond: mannen blijven kinderen 😉