Koorts doet vreemde dingen met je lijf. Ik ga er altijd van in overdrive. Dus toen ik vannacht stilaan weer begon te gloeien voelde ik het me weer overvallen. Ik kan mijn benen dan niet stilhouden, draai van links, naar mijn rug, naar rechts en mijn brein springt van de hak op de tak. Dafalgan to the rescue en intussen toch rustig genoeg proberen te blijven zodat de wederhelft ook rustig zijn infectie kan uitzieken.
Tijdens afgelopen koortsige nacht kreeg ik wel een ingeving voor de geboortegifts van pruts nummer 2. En daar leek de jongedame ook blij mee. Want hoe muisstil ze gisteren ook was, vandaag stond ze weer garant voor een bonkende buik.
