De regenwormenpot

De regenwormenpot

Een dagje krokusvakantie met de kleintjes en droog weer? Dat was het ideale moment om de tuin in te trekken. Mats wou op zoek naar beestjes, zo gezegd, zo gedaan!

Dat de tuin stilaan weer tot leven komt is echt heerlijk om te zien, er zijn al aardig wat planten die nog wat schuchter de eerste groene blaadjes laten verschijnen. De viooltjes hebben de winter vlot overleefd en natuurlijk zijn er de eerste voorjaarsbloeiers die weer kleur brengen in de kale tuin.

Maar de beestjes dus… Met mij schepje ging ik wat graven en al snel vonden we regenwormen, pissebedden en tuinduizendpoten. Voor de regenwormen maakten we een regenwormenpot. Een klein potje met deksel (uiteraard met kleine luchtgaatjes) en daarin onze wormen, aarde en bovenop wat blaadjes. Rondom rond afgeplakt met zwart papier. Ik ben benieuwd om met de kleintjes te ontdekken of de wormen in actie gaan schieten als bladopruimers…

Puur natuur – 16/52

Puur natuur – 16/52

Hebben jullie het afgelopen week ook gevoeld? De Lente met hoofdletter L. Afgelopen week zag ik de esdoorn achter onze tuin zich weer tooien in het groen. Het begon met piepkleine groene handjes en een goeie zonnige week later heeft hij stilaan een mooi bladerdek.

En de dieren staken ook een tandje bij. In de naburige weiden namen een kleine kudde schapen en 3 paarden hun intrek. Ons insectenhotel werd instant in gebruik genomen door bijen en kleurrijke insecten. Al heel wat buisjes zijn vakkundig dicht gemetst. En terwijl ik aan mijn bureau sleutel aan mijn to do list vliegt moeder merel af en aan. Haar nest onder de carport bevolkt door hongerige kuikens. Wat verderop zwemt mama eend stroomopwaarts. Tien pluizige kleintjes in haar kielzog.

De natuur, ik kan niet zonder. Exact de reden waarom ik lid ben van Natuurpunt en ook hun recente petitie ondertekende. Omdat ik hoop dat mijn kinderen over 30 jaar elke lente ook kunnen genieten van al dat ontluikende leven.

In een nieuw kleedje – 14/52

In een nieuw kleedje – 14/52

Het duurde een eeuwigheid, maar deze blog kreeg afgelopen week eindelijk een fijne update naar een nieuw kleedje. Een free theme Sobe, naar mijn zin bijgewerkt door wederhelft @jan_joris en ik in de zevende hemel. Met bijhorend nu ook een Facebookpagina.

En vermits er deze lente en zomer 3 trouwerijen op het programma staan stak ik mezelf ook al maar in een nieuw kleedje. Een kinderloos moment op een zonnige vrije dag en  Müller haast helemaal voor mij alleen. Dat is rustig passen en keuren, om naar huis te gaan met een leuk jurkje van Emily and Fin. Maar hallo, vrolijke kleedjes met een goeie snit zijn dit jaar hard to find. Kortom jullie shoppingtips zijn altijd welkom, want mijn kleerkast is nog niet lente- en zomerklaar.

crispkatblog

Onder moeders paraplu – 7/52

Onder moeders paraplu – 7/52

Ruik jij het ook? De lente. Niets zo heerlijk als dat gevoel van die eerste lentedagen. Ik dook afgelopen weekend de tuin in. Het gazon onder een laag kalk als moskiller en het mos en onkruid tussen de terrasklinker werd aangepakt met de voegenborstel. Maar de dag erna kreeg ik het deksel op de neus. Vrieskou op de fiets, regendruppels op mijn bril.

En de kinderen werden ziek. Gitte de waterpokken met blazen zo groot als rozijnen. Maar zij bleef lachen. En Mats kwam met onverklaarbare koortsaanvallen. Alleen moeders schoot goed genoeg om groot en klein verdriet te sussen.

 

Heimwee – met vertraging

Heimwee – met vertraging

Maandag 19 maart 2012…

Week 40 +2, dus vanmorgen monitortijd, een halfuur werd anderhalf uur. Maar nog geen weeënactiviteit. Als kind was heimwee me niet vreemd. Ik telde de dagen af tot ik weer naar huis mocht. Onze ‘recente’ verhuis had een grondige impact op dat thuisgevoel. En al dacht ik dat ik er stilaan uit was, bevond ik me vandaag toch weer even op de wip…  Na de lange monitorsessie zakten we af naar Heverlee om een broodje te knabbelen. In onze oude buurt, aan een van de fijne picknickttafels. Tot mijn grote vreugde, ben ik nog altijd de Foursquare mayor van speelplein Sint-Lambertus Heverlee. Vorig jaar kreeg het speelplein een opknapbeurt om u tegen te zeggen. Bijzonder geslaagd, want in samenspraak met de kinderen die er sowieso al gingen spelen. Daar zat ik dan weer, net zoals een halfjaar geleden. Lekker in de zon met een klas of drie joelende kinderen op de achtergrond, Een perfecte middag afgerond met de gedachte “ooit kom ik hier terug”…