Maskers af. Beauty, ik heb er erg weinig kaas van gegeten eerlijk gezegd.

Mini-me was een vrolijk wittekoppeke. Met een carré en een frou zoals dat hoorde in de ’80’s. Als tiener van de ’90’s was ik nogal tomboy-ish  in de meest onflatterende outfits: bandshirts en stuff. Doe daar bovenop een vreselijk rond brilletje en inspiratieloos kapsel.

Pas toen ik aan de unief zat, kreeg ik in de gaten dat het allemaal wat leuker kon. Lompe K2-schoenen maakten plaats voor schoenen met een hakje. Saaie shirts voor bloesjes met een vrolijke print. De bril werd ingeruild voor lenzen en vormeloze jeans voor een goed zittende Pepe-jeans of zelfs een rokje of kleedje. Duidelijk een laatbloeier dus.

Ook qua skincare kwam het besef pas aan unief. In mijn tienerjaren had ik max 1 puistje per maand dus reiniging en verzorging waren me vreemd en ook met make-up was ik geen held. De zotte speeluurtjes met mama’s make-up uit mijn kindertijd indachtig zag ik indiaantje-doemscenario’s. Nu grijp ik steevast naar mijn producten van Clinique en Estee Lauder om mijn velletje in shape te houden, uitgerekend dankzij mijn broer! Als werknemer van Estee Lauder is hij een medemerker eerste klas.

Lepe trucs kan ik dus niet delen en een foto zonder make-up zou hier voor niemand een eye-opener zijn aangezien ik 99% van de tijd puur natuur mijn kop buitensteek. Me goed en mooi voelen zit bij mij vooral in een combi van factoren: mijn ochtendritueel met een deugddoende douche en mijn dagcrème, snel een leuke outfit en schoentjes uit de kast (denk kleurtjes en prints) nog snel wat vrolijke accessoires.

Dat én mijn Colgatesmile!