Daar was laatst een Matsie loos,
die wou gaan varen, die wou gaan varen.
Daar was laatst een Matsie loos,
die wou gaan varen als lichtmatroos.
Hij moest klimmen in de mast,
vieren de zeilen, vieren de zeilen.
Hij moest klimmen in de mast,
vieren de zeilen die zotte gast.
Matsie, Matsie, lichtmatroos,
sluit nu je ogen, ga maar wat dromen.
Matsie, Matsie, lichtmatroos,
sluit nu je ogen en slaap als een roos.
Mijn leven staat op zijn kop sinds Mats er is. Zijn komst werd aangekondigd met een stevig onweer in mijn buik. In het ziekenhuis voelde het alsof er dikke wolken en hevige windvlagen kwamen aangerold. Luid rommelende donder en weeën als bliksemschichten. Een enorm intense ervaring, met een paar uur later als kers op de taart een verfrommelde zoon.
En toen werd het stil in mijn lege buik. Het voelde als een verlaten springkasteel. Geen vertrouwde schopjes meer, geen vrolijk hikkende baby. Stevig wennen. Mijn hand aaide voortaan een puddingbuikje, de charme daarvan was ook razendsnel zoek. Van pasgeborene tot baby van vijf weken, van lammetje naar speenvarken en terug. Het gaat ook razendsnel met Mats. De weken samen vliegen voorbij, in het begin lekker rustig met veel dutjes samen. De afgelopen weken wat tumultueuzer met huilbuien door reflux. Alles weer even op zijn kop, met tranen in de ogen honderd rondjes wiegen door het huis om een uur daarna eindelijk in de zetel te zitten met een rustig duttend knorpotje op je buik. En dan ziet de wereld er eigenlijk wel fantastisch uit zo ondersteboven.
[youtube pNlmn7vbXBQ]
Mats is al een beetje moe, zijn oogjes vallen bijna toe.
Wiegeman, wiegeman, zachtjes heen en weer.
Lambibambi houdt de wacht, overdag en in de nacht.
Wiegeman, wiegeman, gaat het keer op keer.
Mama wiegt Mats in het rond tot die kleine zandman komt.
Wiegeman, wiegeman, zachtjes heen en weer.
Buiten schijnt een lentezon, die wou ook dat ze slapen kon.
Wiegeman, wiegeman, gaat het keer op keer.
Straks dan komt de grote maan en wil je ook weer slapen gaan.
Wiegeman, wiegeman, zachtjes heen en weer.
[youtube tBrUjvONIrA]
Met een pasgeborene in huis is bedtijd niet meer wat het geweest is. Rond 9u begeven we ons doodop naar bed. Een zacht lampje op de achtergrond.
We slapen in blokjes en hongerige wolf Mats bepaalt hoe lang ze zijn. Soms een uur, soms twee en als we heel veel geluk hebben drie.
Maar vandaag is het vrijdag, dus voor een beetje weekendgevoel mag ik wat langer zetelhangen. En morgen de eerste kadootjes van de lijst uitpakken. Met een weekend lang mijn twee mannen aan mijn zij. Dat heet dan gelukkig zijn…
[youtube me8fABpBmjs]
Op 20 maart 2012, 9u08 mochten we onze zoon Mats verwelkomen!
