Slechte nachten en zware dagen. Dat vat week 2 mooi samen. Mats trekt elke dag vol goeie moed naar school en valt er zelfs al niet meer in slaap. Eens thuis wordt hij een doodop chagrijnig monstertje. Trekken en sleuren om er nog wat avondeten in te krijgen.

Jan sleutelde een dag of 5 aan de examenopdracht voor school. Want alleen perfect is goed genoeg toch?

En bibi wiegde en wiegde de kleinste door de tandenhel. Tand nummer 2 bleef een eeuwigheid net onder de oppervlakte zitten om dan eindelijk door te breken. Maar beginnen die monstertjes bovenaan nu ook al te wroeten?!

Zo sprak Mats elke avond rond zevenen de wijze woorden “Iedereen is moe mama.” En ik kon niet anders dan beamen “Ja jongen, we zijn allemaal moe.”