Om zes uur rolt de wederhelft uit bed. Meestal ben ik ook al wakker en probeer ik nog wat te dutten. Vandaag lag ik wat te woelen toen om 7 de kleine dame ook begon te piepen. Ze was snel gesust lekker warm tegen me aan.
Zo alleen in dat babybed dat is koud dames en heren. En alleen in dat grote bed was ook maar frisjes. Dan maar samen, met haar handje op mijn gezicht. Babysnoozen. Ik meer waken dan slapen, volop genieten met dat kleine prinsesje zo heel dicht bij…
Twee spuiten in haar billekes en de dochter werd nog meer dan anders een schone slaapster. Heerlijk zo een kind dat duidelijk maakt dat ze moe is zodat je haar weg legt. Dan wroet ze efkes tot ze goed ligt om rustig in slaap te vallen. Heel wat anders dan onze insomnia peuter die als een echte puber liefst midden in de nacht feestjes bouwt…
Toen ik nog klein was werd er ten huize Crispeyn ‘s middag steevast een uurtje platte rust ingebouwd. Vandaag deden we nog eens lekker zoals in the old days en terwijl Mats ging middagdutten deden moeke en ik lekker mee. Net zoals vroeger, samen in het grote bed. En we lagen er nog maar net in of de papa kwam piepen waren het vrouwvolk opeens naartoe was. Hij ging dan prompt maar rijstpap koken.
En na een deugddoende dut konden we nog genieten van een zonnige namiddag eer de hemelsluizen weer open gingen. Lazy sunday deluxe.
Deze zwangerschap heb ik er veel proberen tegen vechten tegen het misselijk zijn en de vermoeidheid. Maar er komt dan toch een moment dat je beseft dat er tegen vechten je alleen maar misselijker en vermoeider maakt. Ergens in de tweede trimester ging het een vijftal weken beter en dan ging het weer wat bergaf.
Nu 35 weken ver heb ik nog altijd last van misselijke dagen. En de vermoeidheid is deze laatste weken stevig. Ik was gelukkig wijs genoeg om op tijd met verlof te gaan en mezelf extra rust te gunnen. Een middagdut kan mijn dag vaak helemaal doen keren. Op slechte dagen een uurtje slapen geeft me vaak weer de energie om er ‘s avonds toch weer te staan met een homecooked meal en entertainment voor de kleine man. Een klein geluk voor mezelf en mijn medemens ;o)
De kleine man zit precies wat minder in zijn vel. Een lompe gips en wat ziekjes. Vandaag mocht hij iets later naar bed zodat ik hem na een lange dag nog net kon instoppen. Alleen had hij er niet zo een zin in.
Na wat getreuzel stopte ik hem een 2de keer in. Maar op een wip en een zucht zat hij weer recht. Kort maar krachtig doet het hem dan altijd. “Ok Mats, als jij niet wil slapen ook goed. Maar mama is er mee weg, slaapwel.”
Ik sluit de deur en hij roept nog een keer “Mama?” Om vervolgens tegen zijn Meneer Konijn te zeggen “Mama is weg. Flesje en slapen.” Om zich dan hoorbaar te nesten in zijn bed. En ik al gniffelend de trap af.
De kokhalsochtenden zijn weer op post. De vermoeidheid slaat wat harder toe en heb vaker last van harde buiken dan ik zou willen. Ideale tijden voor wat verwennerij om het toch prettig te houden. Dus haalde ik vanochtend Flow magazine voor onderweg en deed ik mezelf vanmiddag een slaapkleedje cadeau uit mijn favo comfortshop Women’Secret. Mickey’s Steamboat Willy gewijs naar dromenland straks…
Daar was laatst een Matsie loos,
die wou gaan varen, die wou gaan varen.
Daar was laatst een Matsie loos,
die wou gaan varen als lichtmatroos.
Hij moest klimmen in de mast,
vieren de zeilen, vieren de zeilen.
Hij moest klimmen in de mast,
vieren de zeilen die zotte gast.
Matsie, Matsie, lichtmatroos,
sluit nu je ogen, ga maar wat dromen.
Matsie, Matsie, lichtmatroos,
sluit nu je ogen en slaap als een roos.