Vandaag stond er een tandartsbezoek op de agenda. Drie weken geleden mocht ik al langs bij Monica om een tand te laten ontzenuwen. Been there done that dacht ik nog, maar vrolijk word je er niet van. Dus vandaag mocht ik terug voor de definitieve vulling en een ander gaatje.

Een uur en half afzien met je mond opengesperd. Al wie beweert dat een tandartsbezoek helemaal niet erg is, heeft nog niet veel uren doorgebracht op die stoel. Het begon meteen goed met 20 minuten retard. Lekker stressen in de wachtzaal. Eindelijk op de pijnbank beland, krijg je dan zo een slabbetje aan en ga je hops naar achteren. En dan een spuitje om de boel te verdoven. En daar komt dan de zuiger op je lamme tong. Gevolgd door de boren…

Slikken lukt niet goed en mijn hoofd wordt wazig. Al wat ik dan kan denken is ‘just breathe’.

[youtube hVXiw-hHqsw]