Vanmorgen kwam de kine aan mijn bed staan voor oefeningen voor de bekkenbodem en buikspieren. Ze had zelf een bollend buikje om binnenkort voor de eerste keer mama te worden. Ze vroeg me op welke manier ik zou bevallen moest ik mogen kiezen. Voor mij een ietwat gekke vraag, er valt niet veel aan te kiezen. Als alle factoren goed zijn voor een vaginale bevalling dan doe je dat toch gewoon?
Ons vrouwenlichaam slaagt er in om van een zaadcel en eicel een fantastisch nieuw levend wezen te maken en aan het einde van die 9 maanden kan dat kindje er volgens mij het best aan beginnen via een vaginale bevalling.
Deze keer werd de keuze voor mij gemaakt. Gitte lag heel de tijd in stuit met navelstreng in de buurt van haar hals. Dus zelfs een stuitbevalling was niet mogelijk en net voor de keizersnede ging ze zelfs helemaal dwars liggen. Dan is de gewone weg geen optie en ben ik heel dankbaar dat er een alternatief is. Hoe ik dat alles ervaarde is voor een andere keer…
